Ekki endilega. Ríkir ræningaflokkar gætu verið skilvirkari í að auðga sig heldur en virkir vinasafnarar. Á miðöldum eyddu vopnuð ræningjagengi í Evrópu þeim tíma sem þau voru ekki að berjast hvert við annað í rányrkju friðsælla borgara. Þátttakendur slíkra gengja flykktust um skilvirkasta leiðtogann, og slíkir þróuðust þegar á leið í kónga.

Það að það þér finnist það slæm hugmynd að brjóta á öðrum þarf ekki endilega að þýða að þú hugsir ekki um heildina. Ég er ágætur gaur, samt hugsa ég ekki um heildina.

Bætt við 27. maí 2011 - 00:03
þarf ekki að þýða að þú hugsir um heildina, átti ég við =)

Sem samt sem áður viðgengst ekki almennt í hinum vestræna heimi. Það eru ótal dæmi um hegðu lögreglumanna sem við getum kallað siðlausa en oftar en ekki eru þeir að framfylgja misgáfulegum lögum eða reglum. Að sjálfsögðu eru dæmi um að lögreglumenn geri það sem þeim sýnist á skjön við löginn, það er samt ekki dæmi um gerræði ríkisvaldsins nema lögreglumaðurinn njóti verndar þess (þ.e. ef hann er ekki sóttur til saka). Ég held að jafnvel þótt við skoðum Bandaríkin, sem er líklegast ýktasta dæmið, þá eru dæmi um slíkt ekki það mörg að hægt sé að tala um hegðum sem viðgangist almennt (miðað við fjölda lögregluaðgerða sem eru innan ramma laganna).

Ég myndi segja að heillt á litið uppfylli vestræn ríki nokkurn veginn hugmyndir Locke um valdssvið ríkisins og ekki sé almennt brotið á svokölluðum náttúrurétti manna. Mér fannst þú vera að gefa í skyn að svo væri ekki þegar þú talaðir um nægjanlega forsendu fyrir heimsfriði og vísaðir til hugmynda Locke.

Já, vegna þess að Krathos vísaði sérstaklega til hugmynda Locke um náttúrurétt. Verk Locke sem ég er að tala um hér fjalla um hans hugmyndir um náttúrurétt og um þann sáttmála sem menn gera með sér (ekki endilega með skriflegum hætti) þegar þeir ganga í samfélag. Hugmyndir Locke um samfélagssáttmála eru eðlilegt framhalda af náttúrurétti, kenningarnar fjalla um hvers konar sáttmáli er eðlilegur milli manna til þess að virða náttúrurétt hvers og eins og þannig að þeir geta búið í samfélagi saman.

Þar fyrir utan er ég alls ekki viss um að það sé rétt hjá þér að herskylda eða skattlagning sé nauðsynlega á skjön við náttúrurétt að mati flestra eins og þú segir, ekki að það komi þessu máli sérstaklega við enda talaði Krathos sérstaklega um hugmyndir Locke. Af því sem ég hef lesið, um hugmyndir manna um náttúruréttar- og samfélagssáttmálakenningar (sem tvinnast iðulega saman) þá eru menn yfirleitt að reyna að útskýra hvernig samfélag frjálsra manna virkar eða ætti að virka ef gengið er út frá því að menn hafi allir saman meðfædd og óafturkræf réttindi. Locke er einn áhrifamesti heimspekingurinn sem fjallar um náttúrurétt og þeirra áhrifa gætir meðal annars í mörgum elstu stjórnarskrám heims (svo sem þeirri bandarísku), þess vegna efast ég stórlega um að flestir rithöfundar væru ósammála honum um þessi málefni sérstaklega, það er að segja, skattlagningu og herskyldu. Þér er velkomið að sýna fram á að svo sé hins vegar, ég er ekki svo víðlesin þó ég þekki Locke ágætlega.