Þetta er algjört væl. Þetta er ekki nöldur, þetta er ekki jákvæðni, þetta er engin rómantík. Þetta er algjört væl um allt sem er að og ég er alveg þannig séð tilbúin að taka því sem gæti komið, ég bara get ekki talað við vini mína og ég þarf .. Ég þarf að fá útrás fyrir því sem er í gangi.

Ég hef alltaf .. ALLTAF! Talið mig vera góða menneskju. Mér hefur alltaf þótt ég vera heiðarleg, já - ég er kærulaus. Ég .. er kannski ekkert sérlega gáfuð, örugglega ekki sérlega falleg né neitt - það er ekkert frábærlega æðislegt við mig - en ég hef alltaf verið góð manneskja. Ég er beðin um eitthvað, og ég geri eitthvað - ég hlusta á vandamál annarra og það er ekki handfylli af fólki sem ég segji mín.

Vinkona mín stingur undan mér, besta vinkona mín - með fyrstu ástinni minni og ég fyrirgef henni það og honum. Bara útaf því ég vil ekki vera reið útí fólk, ég vil ekki vera sár útí fólk - ég sé ekki tilganginn í því. Einn strákur sem ég var líka yfir mig ástfangin af og ég var með í einhverja 7 mánuði hætti ekki með mér opinberlega .. hann bara hætti að tala við mig uppúr þurru, og 7 mánuðum seinna ákvað hann að hætta að ignora mig og hefja vinskap að nýju - ég fyrirgaf honum það líka - útaf því ég nenni ekki veseni - ég höndla ekki vesen!

Í vinnunni þar sem ég vinn, þá tek ég allar aukavaktir sem ég get - ef ég er beðin um að vinna fyrir einhvern, þá segji ég já. Sama hvort að ég þurfi að læra mikið eða eitthvað, ég geri það. En samt er ég sökuð um að stela 20.000 kr úr kassanum, og enginn annar spurður útí það og ég þurfti að borga það. Ég myndi aldrei í lífinu mínu láta mér detta það í hug að stela, en samt þurfti ég að borga pening sem ég átti ekki einu sinni.

Ég varð hrifin af strák fyrir ári síðan, og ég hef sjaldan orðið svona hrifin. Vinkona hans varð ágæt vinkona mín og svona og ég gerði allt fyrir vini hans - ef þau báðu mig um eitthvað, þá reddaði ég því. Ég .. ég segji ekki nei, og kannski er það galli - en ég geri það ekki, útaf því ég hef ánægju að því að hjálpa fólki, og vera bara góð.

Eftir að hafa verið hrifin af stráknum lengi vel byrjuðum við LOKSINS að dúlla okkur. Og hvað var ég nú ánægð? Alveg yfir mig! Og þetta byrjaði æðislega, fyrir utan það að foreldrar mínir þoldu ekki drenginn. Þið getið ekki ímyndað ykkur aðkastið sem ég þurfti að líða fyrir þegar ég var heima hjá mér .. Ég var bara aumingji og uppúr þessu varð ég bara alvarlega þunglynd.

Einu sinni þegar ég var hjá honum ruddust foreldrar mínir minn inn, kölluðu hann aumingja og mig druslu - aftur, og aftur ooog aftur. Og ég hef ALLTAF .. reynt að gera foreldrum mínum til geðs. EN ÞETTA var kærastinn minn, þetta var strákur sem ÉG elskaði útaf lífinu. En eftir þetta gafst ég bara upp, ég gat þetta ekki lengur - mér leið illa heima hjá mér, mér leið illa hjá honum útaf því vinir hans voru alltaf að koma með nýjar og nýjar og nýjar kjaftasögur um það að ég hefði haldið framhjá honum. Ég er vinaleg við fólk sem ég þekki, já - en .. ég fór aldrei yfir þetta strik, ég kyssti aldrei neinn annann - ég svaf aldrei hjá neinum öðrum.

Við hættum saman .. og núna í hvert skipti sem ég fer út þá fæ ég einhversskonar skítkast. Ég er á lyfjum sem gera mig þreytta og uppgefna, ég get ekki séð mig fært að mæta í skólann og ég fel mig fyrir öllum eins mikið og ég get bara útaf því ég er hrædd um að það sé skitið yfir mig. Ég er orðinn argasti aumingji.

Seinustu helgi fór ég út .. það var kominn svolítið síðan ég hefði farið út, en það var ball og ég ákvað að fara bara út og skemmta mér. En hvað um það .. ég var frekar drukkin, og ég man ekkert af því sem strákurinn sagði en ég endaði á leiðinni heim hágrenjandi. Vinir mínir hafa aldrei tekið upp hanskan fyrir mér, og alltaf þegar ég fæ eitthvað skítkast þá stend ég ein í því að verja mig, sem ég kann bara ekkert að gera - því ég er aumingji. Ég varð ólétt eftir þennan strák, og ég missti stelpuna - og ég var alein, og ég gat ekki einu sinni sagt honum það útaf því hann hatar mig svo mikið útaf einhverjum hlut sem ég gerði ekki!

OG þetta er bara búið að vera svona .. erfiðleikarnir á eftir hverjum öðrum, og úr aumingjaskap og bara veikleika tók ég allar þær pillur sem ég á - kvíða, þunglyndis, svefn, og svo framvegis og gleypti þær allar og reyndi þar af leiðandi að drepa mig.

Ég var send til reykjavíkur eftir það til geðlæknis og svona. Ég er komin heim núna ..

En. Vá, þetta er svo tilgangslaust væl - en ég bara sé svo takmarkaðan tilgang í lífinu orðið ef þetta á bara að vera svona.

Ohwell, mér líður aðeins betur núna. Farin að reykja frá mér allt vit! Túrílú!