Ég tek það fram að ég skrifa þennan þráð með algjörlega opnu og lógísku hugarfari. Ég hef ekki lent í neinu rugli í keflavík eða neinu slíku sem myndi hvetja mig til að skrifa einhvert bálreitt, óforskammað hefndarbréf heldur er þetta einföld samantekt á ýmsum kenningum, spekuleríngum og pælingum sem ég og valið fólk höfum deilt yfir tíðina um þennan stað.


Keflavík er algjört fokking skítapleis. Ég meina, þetta er sálarlaust hórbæli sem byggðist upp í rassgatinu á kananum og er heppilega staðsett á útriðnasta, litlausasta veðurrassgatsskaga á landinu enda er nákvæmlega fokking ekkert þarna nema einhverjir aðrir minni bæjir sem enginn nema keflvíkingar geta nefnt.

Bærinn er þekkt mekka fyrir félagslega úrkynjun; hvaðan annarstaðar ættu fréttir koma eins og ‘þrír smápollar berja vin sinn til óbóta og taka það upp á símann sinn’, ‘lítið stúlka stungin við dyrakarminn sinn’ og ‘Mannræningi gengur laus og allar þrjár löggurnar okkar heima með kleinuhringjaræpu’ . Þetta er eins og einhver óhugnaleg blanda af Sin City og GTA 4.

Og sei sei, ég veit alveg hvað þið Keflvíkingarnir eigið eftir að hugsa ‘Hvað er þessi durtur að tala um, þetta er heimabærinn minn og ég er fullkomlega sá… fokk, sjitt, önnur skothríð’ og hafið engar áhyggjur, ég er ekkert að segja að það eigi að jafna bæinn við jörðu. Aftur á móti þá þurfum við hann, því einhverstaðar þurfa vondir að vera. Yin og yang, heaven and hell, ég er ekkert að segja að Reykjavík sé toppurinn en ég er allavega farið sáttur til Akureyrar og notið mín í náttúrufegurðinni með fallega, harðmælta fólkinu og hugsað um all sé í jafnvægi því einhverstaðar er einhver vansæll Keflvíkingur úti í rigningunni og 30 m/sek að reyna að panta sér pylsu á pólsku á meðan hópur af áttundu bekkingum ræna bílnum hans.