Váá, hvað ég er sammála þér.
Fræðslan sem ég fékk var gaur sem kom sem sagðist hafa verið í neyslu einu sinni og átt það voða voða erfitt en núna væri hann hættur og ætti gott líf nema hann þyrfti að berjast við að fá sér drykk eða dóp allan daginn.
Þar sem ég veit hvernig þetta er í rauninni ( ekki af minni eign reynslu heldur fjölskyldumeðlims) þá horfði ég bara á þetta og ég var bara hneyksluð, þetta var látið líta eins og það væri minnsta mál að hætta og blablabla.
Ég segi að það eigi að taka þessa krakka og láta þau sjá manneskju sem er svo langt niður komin að það sé óbærilegt að horfa á manneskjuna: varla fita á beinunum, skítug, ógeðsleg, hrædd og paranoid og láta þau sjá hversu erfitt það er fyrir þessa manneskju að hætta.
Láta þau sjá þessa manneskja í fráhvarfseinkennum, liggjandi í gólfinu í krampa köstum, halda að fólk sé að fara ráðast á sig og svo framvegis.
Það er eitthvað sem myndi shockera krakkana!
Every song has an ending, but is that any reason not to enjoy the music?