já,
ég er oft að tala og fólk er ekkert að hlusta á það sem að ég er að segja og byrjar að tala á meðan eða þá skiptir um umræðuefni um leið og ég hef lokið máli mínu.

Ég er ósammála þér.

En hvað gerðist annars?

Flestir sem reyna að snúa öðrum á sitt band tala of mikið sjálfir. Leyfðu þeim sem þú ræðir við að tala út. Hann veit meira um viðskipti sín og vandamál en þú. Spurðu hann, láttu hann upplýsa þig.

Það getur verið freistandi að grípa fram í ef þú ert á öðru máli. En ekki gera það. Það er hættulegt. Hinn aðilinn hlustar ekki á það meðan honum liggur sjálfum mikið á hjarta. Hlustaðu þolinmóður.

Franski heimspekingurinn La Rochefoucauld sagði: “Ef þú vilt eignast óvini farðu þá fram úr vinum þínum en ef þú vilt eignast vini láttu þá fara fram úr þér.”

Ef að vinir þínir fara fram úr þér eykur það sjálfstraust þeirra en ef við förum fram úr þeim dregur það úr sjálfstrausti flestra þeirra og vekur öfund.

Þú skalt muna að aðrir geta haft kolrangt fyrir sér. En þeim finnst það ekki. Ekki fordæma aðra, það getur hvaða bjáni sem er gert. Reyndu frekar að skilja. Það gera aðeins umburðarlyndar, vitrar og sérstakar manneskjur.

Byrjaðu aldrei á svona orðum: “Ég get sannað það fyrir þér.” Það er slæmt og er í rauninni það sama og að segja “Ég er klárari en þú og ég ætla að fá þig til að skipta um skoðun.”

Þetta er ögrun sem vekur löngun viðmælandans til að berjast áður en þú ert byrjaður. Ef þú ætlar að sanna eitthvað láttu þá engan vita það.

Sókrates sagði aftur og aftur við lærisveina sína í Aþenuborg:
“Ég veit það eitt að ég veit ekki neitt.”
Ég get varla talið mig vitrari en Sókrates og þess vegna er ég hættur að segja fólki að það hafi rangt fyrir sér. Og ég hef komist að því að það borgar sig.

Ef þú vilt fá frábærar ráðleggingar um það hvernig á að umgangast fólk, hafa sjálfstjórn og bæta sig, þá ættirðu að lesa sjálfsævisögu Benjamins Franklins. Hún er einhver áhrifaríkasta ævisaga sem nokkurn tíman hefur verið skráð og er klassískt verk í amerískum bókmenntum. Þar segir Franklin frá því hvernig hann sigraðist á þeim ósið sínum að vilja sífellt vera að þræta og breytti sjálfum sér í einhvern besta, ljúfasta og dugmesta mann í sögu Bandaríkjanna.

Franklin hljóp oft á sig sem unglingur en eitt sinn tók hann tali gamall kvekari, sem var vinur hans, og sagði við hann eitthvað á þessa leið:

Benjamin, þú ert ómögulegur. Skoðanir þínar eru eins og löðrungur framan í alla þá sem eru þér ósammála. Þær eru svo móðgandi að enginn kærir sig um þær. Vinir þínir skemmta sér betur án þín. Þú veist svo margt að enginn getur sagt þér neitt. Og þótt svo væri þá mundi enginn reyna það því að það yrði aðeins til vandræða. Það eru því ekki miklar líkur á því að þú kynnist fleirum en þeim sárafáu sem þú þekkir nú þegar.

Benjamin var nógu mikill maður og nógu skynsamur til að sjá að þetta var rétt og að hans biðu aðeins ósigrar í félagslífinu. Þess vegna sneri hann við blaðinu. Hann setti sér þá reglu, segir hann sjálfur,

að forðast alla beina gagnrýni á skoðanir og tilfinningar annarra og að staðhæfa ekki. Ég sneiddi hjá þeim orðum tungumálsins sem lögðu áherslu á ákveðna skoðun, eins og “vissulega”, “vafalaust” o.s.frv. og ég sagði í staðinn “ég held”, “mér skilst”, og “ég ímynda mér” að eitthvað sé svona eða hinsegin eða “mér sýnist núna…”. Þegar einhver annar staðhæfði eitthvað sem ég var ósammála neitaði ég sjálfum mér um þá ánægju að andmæla honum strax og sýna fram á einhverja vitleysu í því sem hann sagði.

Það sem birkir sagði.
…Og þú ert gelgja og regla #1 í lífinu er að hundsa gelgjur.

Bætt við 26. ágúst 2009 - 23:41
þori að veðja að einhver tekur mig ógeðslega mikið alvara og byrjar að fleima mig

Það er kannski af því að þú skrifa alldrey

pottó því þú skrifar alldrey

ég hef rétt fyrir mig

Þarna er ástæðan.

hvað sagðirðu?? ég var ekki að hlusta…