Djöfull elska ég þegar allt í einu er allt niður á við og maður vill helst láta sig hverfa undir rúm og koma aldrei undan aftur. En svo eins og þruma úr heiðskýru lofti kemur bara einn hlutur sem bjargar öllu, bjargar deginum og allt er æði aftur. Þó það sé bara e-ð eins og maður heldur að maður sé að missa vinkonu og hún segir ‘ei ég hélt að þú vildir ekki vera vinkona mín lengur’ og ég segi ‘ég hélt að þú vildir ekki vera mín’ og fatta þá að allt var einn heljarinnar miskilningur og allt fer í sama farið og er æðislegt. Haha já s.s. I got a friend back from no talking í 3 mánuði eða e-ð.

Love and pace, over and out.