Afhverju verða trúleysingjar alltaf að þröngva skoðunum sínum upp að öðrum ? Mér finnst ég taka meira eftir þessu núna heldur en áður, og mér finnst þetta alveg fáránlegt. Ég var t.d. að lesa korkinn “Týndi hlekkurinn fundinn” og þar kom t.d.

Nei… að vera kristin trúar er að vera þröngsýnn.

Þú trúir “bara” á guð og hefur engar ástæður né neitt sem að þú getur sagt að það breyti eða bæti í lífi þínu?

Þú trúir sem sagt bara á guð upp á flippið og af því að þetta er ríkistrúin þar sem þú fæddist?

Kjánalegt.

Afhverju trúiru á guð? Hvaða spurningum svarar það? Og hvernig hjálpar þér það?

Er ekki að dissa þig.



Afhverju mega kristið fólk bara ekki vera í friði með það að vera kristið, alveg eins og við hin fáum að vera í friði með að vera trúlaus. Þetta er bara val hvers einstaklings fyrir sig. Þetta liggur við að þetta minni mig bara á Ísrael og Palestínu og það lið, “ef þú trúir ekki á réttu trúnna, þá verðuru bara drepinn”
svona seriusly, böggar þetta ykkur svona rosalega að sumir kjósa það að trúa á guð, þótt að það sé ekki til sönnun fyrir því, meina sumir eru bara aldir upp við að trúa á guð og sumir ekki og má maður þá bara ekki fylgja því ?