..er fólk sem tekur aldrei farsímann með sér þegar það fer eitthvert. Aaaaaaaaaldreeeeeei. AF HVERJU að splæsa í farsíma til þess að skilja hann eftir heima á silent? /&%$#

Það verður óþolandi til lengdar að svara í símann hundrað sinnum á dag bara til að segja: “Nei, H er ekki heima.” Nei, hann er úti.“ ”Nei, ég veit ekki hvar hann er.“ Gæti svosem alveg sleppt því að svara en þá hringir út og ekki bara einu sinni, heldur fimmtán sinnum því fólk virðist oft ekki skilja að það er ENGINN heima til að pikka upp símann. (Eða þúst, vinir bróður míns eiga að halda að það sé enginn heima til þess að svara.)

Svo er almennt bara óþolandi að reyna að ná í fólk sem er aldrei heima hjá sér og ekki með símann á sér.


Svo finnst mér líka rosa pirrandi þegar mamma fullyrðir að það sé allt í lagi með mig og að ég geti fullvel farið í skóla og vinnu. Nei mamma, ég ætla ekki í skólann með gubbupest og niðurgang, það er bara vesen. ÞAÐ ER AUGLJÓST?! Það ER ástæða fyrir því að ég treysti mér ekki til þess að fara í skólann alla vikuna. Ef ég var ekki að æla, þá var ég að drulla! .. ”Ohh hættu þessu bulli, það er ekkert að þér!"

Og svo er ekkert skemmtilegt í sjónvarpinu til að horfa á.