Uhm, hvað með skóla?

Það er nú bara lélegur brandari að gera póst um eitthvað svona í jafn miklu vanvitabæli og Hugi.is er. Þú færð enga hjálp hérna, leitaðu til sálfræðings og/eða annarra aðila sem geta gert eitthvað af viti fyrir þig.

Ef þú þorir ekkert út og hræðist mannleg samskipti ættiru að reyna að hringja í eða senda tölvupóst til sálfræðings eða geðlæknis.
Talaðu við fjölskyldu eða bara reyndu að tala við einhvern sem þú treystir.
Lyfin virka ekki þannig að þau eyða allri vanlíðan, þvímiður, en þau eiga að hjálpa þér að svona… finna smá balance.
Ef þér finnst þessi lyf ekki virka verðuru að láta vita svo kannski gætiru fengið betri lyf, lyfin er mjög mismunandi eftir manneskjum.

Ég vona bara að þér takist að ráða úr þessu (:

Ég kannast svolítið við þessa stöðu. Man nú reyndar ekki hvenær þunglyndið fór að sýna sig hjá mér, en allavega..

Ég vissi nákvæmlega ekkert hvað ég átti að gera fyrir stuttu. Vissi ekkert hvað mig langaði, hvort það yrði eitthvað úr mér, hvort ég gæti fengið vinnu nokkurs staðar og haldið henni og svo framvegis. Síðan tók ég mig til og sótti um í Hússtjórnarskólanum. Að vera í þeim skóla var algjört ævintýri, mér datt í hug ýmislegt sem mig langaði að gera og það var mjög góður hópurinn sem ég lenti í. Ég forðaðist félagslegar aðstæður mun minna en ég gerði áður en ég byrjaði í skólanum, og mér leið ótrúlega vel.

Síðan varð skólinn búinn, ég panikka, og veit ekkert hvað ég á að gera næst.

Ég er eiginlega ennþá í sömu stöðunni, en ég er búin að skrá mig á námskeið og eitthvað.

Þú átt að geta fengið bætur hjá Félagsmálastofnun ef þú ert óvinnuhæfur vegna þunglyndis (þarft bara að fá vottorð hjá geðlækni eða eitthvað svoleiðis), og þá geturðu kannski t.d. skráð þig á námskeið eða í skóla eða eitthvað? Reynt að hífa þig upp úr þessu ógeði sem þunglyndi er. Manni hættir svo rosalega til að festast í einhverju leiðinlegu fari ef maður er alltaf bara inni hjá sér í tölvunni (er að reyna að koma mér úr því sjálf). Safnaðu í þig sjálfsöryggi og sjálfstrausti og reyndu að þola mannlegu samskiptin og djöflaganginn í fólkinu í kring um þig.

Það er alveg hellingur sem hægt er að gera, bara mismunandi hvað fólk hefur sig í.

Ég t.d. þoli ekki geðlækna, sálfræðinga og þannig fólk. Get engann veginn fengið sjálfa mig til að treysta einhverju random fólki sem ég þekki ekki neitt og dæmir mig út frá einhverju sem ég segi því, en veit ekkert annað um mig og skilur voðalega lítið. Eða allavega finnst mér þetta oftast.

Reyndu að fara út að labba líka og svona á daginn því, eins og ég segi, manni líður bara ennþá verr á því að vera bara inni í tölvunni.

Ég vona innilega að þetta hjálpi þér eitthvað.

um Dont give in.

Sálfræðingar geta hjálpað ótrúlega mikið

Æji, ekki vera að hugsa um að taka eigið líf. Það á ekki að hugsa þannig, lífið hefur sínar slæmu hliðar en það gerir það góða miklu betra þegar það kemur.

Ég myndi bara finna einhvern til að tala við, sálfræðingar geta hjálpað mikið. Bara að finna að einhver skilur þig getur gert mikið, Þú verður bara að reyna eins og þú getur.

Gangi þér vel :)

það er auðveldara gert en sagt að bara “hætta að hugsa um að fremja sjálfsmorð” ég er nokkuð viss um að hann væri hættur því ef hann gæti það. En ég segi bara það sama, tala við einhvern sem þú treystir fullkomlega, sálfræðing, mömmu eða pabba, og bara reyna að fá einhvers konar hjálp hvar sem þú getur, og ég skil vel að þú viljir ekki fara á geðdeild, systir mín var að vinna á landsspítalanum og hún sagði að þetta væri bara ekkert að ganga neitt

Ég hef alltaf pælt, þegar fólk er komið út í sjálfsmorðshugleiðingar… Afhverju fer það ekki bara?

Ég held að ef mér myndi líða svona rosalega illa myndi ég bara fara í langt ferðalag, flytja til útlanda eða gera eitthvað. Það er alltaf hægt að gera eitthvað, það er aldrei svo slæmt að sjálfsvíg sé eina leiðin…

En þetta segi ég náttúrulega sem ekki hef persónulega reynslu af þessu þannig lagað… En þú átt stuðning minn allan og ég hvet þig til þess að reyna allt, allt, allt, bæði sjálfs þíns og ástvina vegna. Það er hræðilegt að horfa upp á ástvin þjást af þessum sjúkdómi.

Gangi þér vel : )

svekk

á að vera með þetta, ég sagði liðinu á bugl að þegja og fór bara að gera allt for the lulz

Bætt við 6. janúar 2009 - 21:08
Annars gæti góður sálfræðingur og viðtalsmeðferð að hjálpa þér, hjálpaði mér, ég var sendur á bugl því að ég var í áhættuhóp, sem segir sig sjálft, var nett geðveikur og þunglyndur

hljómar illa but can do wonders

Þú færð engin svör hér.
Því get ég lofað þér.

Farðu upp á deild og talaðu við þau þar.

Engin lausn í að stúta sér bara.

Prófaðu að fara til sálfræðings. Ég held að það ætti að geta hjálpað þér mikið…sakar allavegana ekki að prófa :) (og prófaðu þá nokkra tíma.) Gott að geta létt á þér og svona…

Ég held að það væri gott fyrir þig að fara í skóla. Ég sá fyrir ofan að þú sagðist ekki treysta þér í að vinna um leið en ég persónulega held að þú sért bara að reyna að finna þér afsökun til að sleppa því. Það gæti verið vitlaust hjá mér og ég er alls ekki að saka þig um neitt. Leiðréttu mig bara ef ég er að segja eitthvað vitlaust..en ertu ekki bara að reyna að finna þér afsökun svo þú þurfir ekki að fara þarna út og takast á við þetta erfiða líf?

Ég skil þig reyndar að þú viljir ekki vinna með skóla…en ef þú þarft þess nauðsynlega væri sniðugt að taka bara mjög fáa áfanga svo að þú getir unnið líka :)

Breyttu um mataræði, hreyfðu þig meira. Það hjálpar ALLTAF við öllu.

Þá meina ég að borða meira ef ávöxtum og grænmeti ;)

Það eru til sérfræðingar/sálfræðingar sem sérhæfa sig í málum unglinga og barna, ef þú mundi vilja hitta fagfólk, þá eru þau málið!

Gangi þér vel.

http://www.youtube.com/watch?v=ji5_MqicxSo

horfðu á þetta, allt.

Hef verid í tínum sporum ádur. var reyndar aldrei lagdur inn útaf tessu. Ég gerdi margt tad sama, ég fór í gongutúra og í versslannir til ad athuga hvort tad vaeri eitthver audveld leid til ad ljúka tessu bara. Mátti ekki sjá beitta hnífa eda rakvélarblod án tess ad svona hugsanir komu.
ég rádlegg tér eindregid ad leita tér hjálp hjá laeknum eins og tú mogulega getur og tala eins og tú getur vid fjolskyldumedlimi og vini(ef tú getur. ég var t.d. búin ad ýta ollum mínum vinum í burtu tegar ég veiktist og gat tví ekkert raett tetta vid tá).

Fara að æfa sjálfsvarnaríþróttir, það breytir miklu.

Ef þú ert að fá sjálfsmorðshugsanir á lyfjunum, ættirðu líklegast að skipta um lyf. Rétta lyfið getur breytt svo miklu.

Ég sá svo að þú ert í meðferð á 32c, þú getur fengið sálfræðing þar og á göngudeildinni. Reyndu að minnka tölvunotkunina ef þú getur.

Gangi þér vel.

Það er eitt sem þú verður að muna:
Þú ert ekki aumingi af því þú ert með þunglyndi. Hjá mjög mörgum (flestum öðrum en þeim sem eru með áfallastreitu eða eitthvað álíka) eru þetta bara vitlaus boðefni í heilanum og ekkert öðruvísi sjúkdómur en t.d. krabbamein, þannig séð. Þetta er bara eitthvað vitlaust í líkamanum sem sýnir sig í andlegum einkennum en ekki líkamlegum.

Svo þetta er alls ekki aumingjalegur sjúkdómur.


Ef það er ekki að hjálpa þér að tala við sálfræðinga eða neitt þannig, þá held ég að ég geti mælt með einu. Eða ég veit svosem ekki af eigin reynslu hvernig það virkar, ekki beint, en ég hjálpaði vini fyrir nokkrum árum síðan með því að tala eiginlega nafnlaust við hann, ég held að það hafi gert eitthvað. Bara það að tala um allt og ekkert við algerlega ókunnuga manneskju gerir manni gott, það er eitthvað við það. Ég allavega fæ oft útrás þannig. Þess vegna ertu einmitt hérna á huga að tala nafnlaust um vandamálin …

En það lagar kannski lítið …

Bætt við 7. janúar 2009 - 21:07
Hey, eitt ráð. Ég veit svosem ekki hvað hentar þér, en þegar mér líður illa (ég er of stressuð) þá fer ég í göngutúr með myndavél og bara tek myndir af hverju sem er. Ég er mikið í ljósmyndun og geri þess vegna eitthvað af því að fara út og reyna að taka almennilegar myndir og það allt, en stundum þarf ég bara útrás í að gera eitthvað gjörsamlega tilgangslaust sem getur samt gefið mér gleði, bara af því að horfa á hlutina í kringum mig.
Þegar ég hef ekki einu sinni orku í að taka myndir fer ég bara út að labba með hundinn minn eða bara í göngutúr.

Getur reynt að finna þér eitthvað svona, eitthvað sem þú getur algerlega gleymt þér í og haldið þér alveg utan við allt þunglyndi og erfiðleika … Það er best að fara út og fá ferskt loft og hreyfingu, það gerir manni gott um leið og maður drífur sig af stað.