Oh, ég hata svona daga. Það er bókstaflega allt að.

Fyrsta lagi; Hrifin af strák sem ég ætti ekki að vera hrifin af. Vorum að dúlla okkur í hundraðbilljón ár, vorum ástfangin, en svo gerði hann eitthvað til þess að fá mig ekki til að treysta honum, og svo gerði ég eitthvað heimskuprik til að fá hann ekki til að treysta mér .. Og þá ákvað ég bara að þetta væri orðið gott. Og núna á hann aðra kærustu .. og ég get ekki hætt að hugsa um hann .. og ég hélt að ég væri hætt því .. en þá dreymdi mig að hann ætti ekki kærustu – og núna þarf ég aftur að verða sátt við þann möguleika að við munum aldrei vera saman .. veiiiheiii .. elska þegar ég er að vera heimsk. En þú veist, mig langar bara að hann sé ánægður .. þótt mig langi svolítið mikið að það sé með mér – en ég verð bara að sætta mig við það súra epli að það mun ekki gerast.
Er ekki til pilla gegn svona? Það ætti að vera til pilla .. Allavega pilla gegn því að hugsa.
Öðru lagi; Kennarar og tónlistarkennarar hafa unun og gaman af því að eyðileggja öll mín plön og drauma. Langaði að verða leikari – ég kann ekki að leika. Langaði að læra náttúrufræði – ég er heimsk. Langaði að læra sálfræði – ég er heimsk. Langaði að læra sögu – ég er heimsk. Langaði að stúdera tónlist – og þá veit ég ekki neitt í minn haus um tónlist, og get víst ekki fyrir mitt litla líf spilað á þetta hljóðfæri sem ég er búin að æfa á í 9 ár. Allavega samkvæmt skólastjóranum í tónskólanum sem ég er í, sem virðist bara vera sama um trompet-leikara og klarinet-leikara. Uðhealkfpohwepote …
Veiiiiij.
Held að bónus sé bara málið, eða að vinna í fiski.
Flehflahfluh. Pirripúúúú..
Oh.. hata að vera bitur – það fer mér ekki vel.
Langar svooooona mikið að flúgja (fly, veit ekkert hvernig á að skrifa íslenska orðið) frá þessum skeri..

Enjá - þetta væl búið. Mér ætti að líða betur eftir að hafa vælt í ókunnugum, núna get ég farið og lifað lífinu. Tada!