Fólk á til með að rugla þessu svakalega saman.

Að vera skotin í einhverjum svo mikið að maður vill gera allt til að kynnast viðkomandi er ekki ást.

Að vera skotin í einhverjum er einsog krakki í ToysRus, maður hreinlega VERÐUR að fá það sem maður vill til að anda rólega. Svo oftar en ekki, vill maður strax nýtt leikfang þegar hitt er orðið leiðinlegt.

Ást.. Er eitthvað sem erfitt er að finna í dag, svo margir sem halda að ástin sé eitthvað sem fæst í Bónus. Ég veit ekki sjálfur hvort ég hafi kynnst því að vera ástfanginn, maður heldur það bara…

Það er eitthvað sem kemur ekki strax…!
maður getur ekkert orðið ástfanginn á stuttum tíma…

að elska einhvern er alveg hægt en ástfangin er ekki sami hlutur fyrir mér :)

Eh, löngun genanna þinna í einhvern sem virðist hæfur kandídat í að eignast afkvæmi með?
Held að síðan, þegar þú ert kominn með hæfan maka og allt virðist ganga vel, hann er búinn að sanna að hann sé hæfur í að ala upp barn, þá ertu líklegast á einhverjum kominn í það vímustate, að líkaminn þinn launar þér makann og vill halda þér í þessari stöðu(með ánægjuefnum, þú eltir ánægjuna og villt aaalls ekki hverfa úr þessari stöðu), þú ert ástfanginn.

Alltaf gaman að vera raunsær. :D

ég varð ekki ástfangin af kærastanum mínum fyrr en eftir einhverja mánuði, þótti bara óendanlega vænt um hann sem þróaðist síðan :)

Nei, sumt fólk er bara of tilfinningalega retarded til að hafa einhverja skilgreiningu á ‘ást’ en notar það samt.

Svo við endum uppi með heila kynslóð sem fer einu sinni í bíó með hvort öðru og elskar hvort annað svo.

Þetta er allt efnasambönd og rafboð. Ég hef sagt þér það áður.

Jájá, það gerist alveg:) En sambönd hafa alveg svipaðan líftíma sama hvort tilfinningarnar koma hratt eða hægt. Það fer bara eftir því hvort þetta sé “the real thing”:)