Þannig er mál með vexti að ég bý ennþá hjá foreldrum mínum enda alltof ung til að flytja að heiman (eða hvað?) og herbergið mitt er fullkomið! Fyrir utan allt draslið…
Mamma mín er með hreinlæti á heilanum og er sífelt að skipa mér að taka til í herberginu mínu og ég HATA það! Ég meina, ein peysa á gólfinu, smá ryk á gluggasyllunni taktu til inni hjá þér!
Fjandinn hafi það, ég tek til þegar mér sýnist!
Ég er þannig persóna að ég get ekki lifað í óhreinindum lengi og neyðist því til að taka til en mamma mín lengir bara þann tíma því ég er svo þrjósk að ég ætla ekki að gera því mamma mín skipar mér það, og fyrir utan það þá skipar hún mér á pirrandi hátt sem enginn skilur nema sá sem hefur heyrt í henni!
En mér finnst að herbergi manns eigi að vera svæði sem maður ræður ALVEG sjálfur! Enginn annar á að ráða hvernig það er á litinn eða hvernig maður raðar húsgögnunum. En þannig er það að ég ræð litlu um það og ég er komin með ógeð á því að hún stjórni ÖLLU!

Þurfti að létta þessu af mér!