Ísbjörninn var bara að ráfa þarna um, hefði þótt það mjög tæpt að hann kæmi alla leið til Reykjavíkur úr Skagafirði.
Ég sagði aldrei að hann myndi gera það.
Þessi ísbjörn var ekki langt frá heimilum fólk þarna í Skagafirði. Þess vegna var það hrætt. Eins og fólk myndi vera ef að ísbjörninn væri í bakgarðinum hjá fólki í Reykjavík.
Það sem fæstir gera sér grein fyrir að þessi dýr eru í útrýmingarhættu og það munaði einungis einum degi þangað til að lyf, til að svæfa svo stórt dýr, kæmi til landsins.
Og ísbjörn gerir ekkert á einum degi. Hann er bara búinn að synda 200 sjómílur og hann er örugglega ekkert svangur.
Hann getur hlaupiðá allt að 60 kílómetra hraða.
Á einum degi gæti hann hlupið til Sauðakróks og étið mann og annan. En nei það er bara fórnin til að halda honum á lífi.
Það er öllum sama um Sauðkrækinga, er það ekki?
Hverjum er ekki sama þó að ísbjörn sé hlaupandi frjáls um byggt svæði.
“Já heyrðu búrið er á leiðinni. Við erum bara að bíða eftir smiðunum. Reynið bara að hlaupa undan ísbírninum á meðan.”