Rotnandi mýsnar, fölgandi sjáfu sér í kolniðumyrkrinu. Hægra hornið. Maður flengir mann, presturinn reiður. Kaþólskur búddisti ? Hin heilaga Magdalena, Tuhh, Splass! Ofaní vatnið. Hvítir dvergar forðast úlfinn. Vinstra hornið hreint og óbeint.

Svakalegur titringurinn ú rafmagnstækinu. Lítið. NETT. bleikt. Jafnvel rautt..,ílangt,mjótt.

Miðinn. JÁ. Miðinn. Ég gleymdi honum, ha, hvað stendur.

Það stendur heima,
svart á hvítu.
Þarftu að reima,
Nauðgað og ríttu.

Tárið, fellur, Kirtlarnir byrhja að hamast í gleði lífsins, en sorgartár fellur niður. Mætist á miðri leið í líkama hinna bláu.

Jebb, var þetta ekki djúpt.

Ath. allar stafsetningarvillur eiga að vera þarna.

Bætt við 23. apríl 2008 - 22:15
Jeg vil einnig minna á það að lýs heimsins ljóma er hinn dimmi tíma blómstra