satt ad segja thá veit ég ekkert hvad mér á ad finnast um ‘Engilinn’. Fyrst var thetta sjúkt bögg, svo einvhernveginn vard thetta fyndid thví ad allir tóku thessu svo alvarlega midad vid hvad thetta er gervilegt, og svo fór ég ad paela, ef ég vaeri ad thykjast vera einhver snaelduvitlaus gella á breytingaskeidinu thá vaeri thetta ágaetis skemmtun… en svo er thetta samt svo steikt eitthvad. thannig ad ég bara veit thad ekki.