held að það yrði nú gáfulegra að segja henni þetta í stað þess að hún fretti þetta annars staðar (:

fer eftir aldri

Tja, þú þekkir móður þína best hérna svo þú ættir að eiga auðveldast með að sjá fyrir þér viðbrögðin hennar.

Ég myndi til dæmis aldrei segja foreldrum mínum að ég drykki, af því að þá færi ég bara í straff og fengi ekki að gera rassgat þangað til að ég verð þrítug.

Hiiins vegar drekk ég ekki svo ég þarf ekki að hafa áhyggjur af þessu. =D

Bætt við 2. nóvember 2007 - 23:32
Síðan sko, myndirðu mögulega vilja láta mömmu þína vita ef eitthvað kæmi upp á. Biðja hana um að sækja þig ef þig langar.
Í stað þess að hafa sagt hafa farið til Siggu til að spila lúdó, að hún viti þá hvað þú hafir verið að gera. ^^

Frænka mín sagði til dæmis móður sinni að hún drykki út af svona dótaríi, mamma hennar tók svona.. allt í lagi með það. Hún var ekkert hoppandi um af gleði en þú fattar. :D

segja henni það, mikið gáfulegra

Bara segja henni það. Mjög líklegt að hana gruni það þegar hvort sem er. Að drekka er ekkert óeðlilegt, bara passa að gæta hófs.
Veit reyndar ekkert hvernig það er best að segja það, ég bara fór í ríkið með bróður mínum og foreldrarnir náðu hintinu :P

Hef ekki sagt foreldrum mínum beint út að ég drekki, bara gefið hints, td. að setja bjórflöskur í flöskupokann og að tala um góða áfenga drykki við foreldra mína.

Segðu foreldrum þínum það nema þau séu einhverjir strangtrúaðir kaþólikkar og eiga eftir að láta þig í straff for life r sum D:
Foreldrar mínir komust bara að því að ég drykki á miður skemmtilegan hátt, þannig ég mæli með að segja þeim það bara.

Bara að segja henni. Ef þú sannfærir hana um að þú sért ekkert að drekka þig bilndfulla niðri í bæ og þú sért bara að drekka með vinum þínum þá ætti hún ekkert að verða of fúl.

Segðu henni það bara, og sama hvað hún vælir í þér og skammar haltu því bara áfram endar með því að hún sættir sig við það.

Segja þeim.
Foreldar mínir vilja frekar kaupa handa mér áfengi heldur en að ég sé að redda mér.

Ef þú ert ekki nógu þroskaður til að segja foreldrum þínum frá því ertu ekki nógu þroskaður til að meðhöndla áfengi. Þetta heyrði ég einhversstaðar …

Ég sagði foreldrum mínum frá því áður en ég byrjaði að drekka og er bara mjög ánægð með það :) En ég var líka orðin 18 ára þegar ég byrjaði …

Bætt við 3. nóvember 2007 - 01:44
Þroskuð* í þínu tilviki … Er það ekki?

Best að koma blindfullur heim og segja henni það sjálfur, ég gerði það allavega.
Án djóks

Haha ég hef aldrei sagt pabba þetta. En ég fór til læknis og hann var inní herberginu og hún spurði hvort ég drykki og ég jánkaði því. Hann gerði ekki neitt. =)

Fer bara eftir foreldrum. :) Svoo þú ræður þessu sjálf. Ég ætla allavena ekki segja mömmu minni að ég drekk því hún sagði “ þú færð þinn fyrsta bjór með mér þegar þú ert orðin 18 ” Svoo haha :')

þegar mamma mín komst að því að ég drykki varð hún fyrst brjál og svo fór hún að pæla í hlutunum. Hún ákvað að hún vildi fara í ríkið fyrir mig en pabbi minn kom í veg fyrir það, sagði henni að þau ættu sko ekki að skaffa mér vín.
Þegar ég var svo komin í framhaldsskóla og var á leiðinni á böll þá brást það ekki að þegar ég var að hlaupa út stoppaði mamma mig og rétti mér eina dós af bjór og hvíslaði að mér “ekki segja pabba þínum…”
Mér þótti alltaf ótrúlega vænt um það því fyrir mér var mamma að segja að hún vissi að ég væri að fara að drekka og það væri í lagi hennar vegna. En ég hafði aldrei hjartað í mér að segja mömmu minni að ég drykki ekki bjór…

En mamma mín er líka svo mikil elska að þegar ég
var svo að koma heim um nóttina þá vaknaði hún alltaf og sauð pulsu fyrir mig og við spjölluðum saman meðan ég borðaði.
Núna þegar ég er eldri og horfi til baka þá finnst mér mamma mín hafa verið mjög sniðug í að fylgjast með og tryggja sér það að ég talaði við hana þó hún væri “yfirvaldið”, í gegnum tíðina hef ég átt fá leyndarmál frá mömmu gömlu.

Þú verður sjálf að ákveða hversu gott samband er á milli þín og mömmu þinnar. Ef sambandið er gott þá mæli ég sterklega með að þú segir mömmu þinni að þér þyki vænt um hana og að þú viljir ekki halda leyndarmálum frá henni. Það að eiga gott samband við mömmu sína og gefa henni þá tilfinningu að hún sé með og virkur partur af manns lífi gefur ótrúlega mikið af sér.

Bætt við 3. nóvember 2007 - 11:28
gleymdi að segja, ég var líka 15 að verða 16 þegar ég byrjaði að drekka og þau komust að því…

Það veit ég ekki. Ekki veit mamma mín að ég drekk, enda geri ég það voða sjaldan.

Samt skárra að segja henni það, heldur en að koma heim eitt kvöldið lyktandi eins og landi, “Hææææj mammaaaa!! :D”

Ég byrjaði að drekka 14 ára minnir mig og hélt því leyndu þangað til ég var 16 ára.
Ef ég fer eitthvað út núna um helgar er eiginlega búist við því að ég komi heim fullur :P
Sagði mömmu það held ég aldrei, hún bara vissi það rsum…

Mamma hætti í nokkra mánuði að treysta mér.. bara algjörlega, þegar hún fattaði að ég hafi verið að drekka… en aðallega því ég laug að henni að ég hafi verið að fara að gera eitthvað annað!

Ættir að segja henni það..

“Er farin út”
“Hvert?”
“Partý”

að tala um hlutina er miklu betra en að pukrast með þá.

ég sagði foreldrum mínum það, því þau vilja vita hvað ég er að gera og ef svo skildi ég myndi lenda í vandræðum þá gæti ég hringt í þau ;)

það er miklu betra að segja þeim það heldur en að vera að laumast á bakvið þau.. það er allavega mín reynsla :) og ég var aað verða 15 ára þegar ég sagði þeim það :) reyndar nánast hætt að drekka núna en þaað er annað mál

Hún hlýtur að vita það, bara skiptir sér örugglega ekkert af því.

Örugglega mjög mismunandi eftir foreldrum. Ég sagði mömmu minni það, 15 ára…ja, eða kom til hennar og ýjaði að því að hún byðist til að fara í ríkið fyrir mig xD og hún tók því bara alls ekkert svo illa, spurði bara hvort ég væri viss um að ég vildi byrja að drekka.
Reyndar hef lennt í vandræðum svosem. Mamma mín varð sár dauðans þegar hún komst einu sinni að því að ég hefði verið að ljúga (var í partýi en sagði að ég væri annars staðar) og kom allt, allt of seint heim.

Svo kom ég einu sinni blindfull heim (man ekkert eftir því samt) en ég veit að mamma setti mig í sturtu og talaði eitthvað helling við mig. Talaði við hana daginn eftir og bjóst við að hún væri brjáluð, en hún var bara allt í lagi, sagði að henni hefði brugðið og sagði að það þyrfti að kenna mér að fara með áfengi :P.

Þannig, já…mamma mín er yndislegust og æðislegust :), og það lagast alltaf allt hjá okkur :P.
Veit að fósturpabba mínum væri sama…veit hins vegar ekki með alvöru pabba minn, hann yrði örugglega gífurlega vonsvikinn :/ (hann er andstæðan við þessa reiðu/uppstökku týpu).

Haha :D, skrifaði aðeins meira en ég ætlaði :/. En málið er að þú verður eiginlega að meta það sjálf útfrá þínum foreldrum. Hins vegar ætti ekkert að vera allt of slæmt að segja frá :/, það lagast allt að lokum :), þarft bara kannski að fara í gegnum smá erfitt tímabil fyrst.

Ef þú ert byrjuð í menntó þá býst ég við að það sé í lagi að segja henni :)

Ég myndi allavega ekki þora því í mínu tilviki.

Segja henni það… ég er sú eina í vinkonuhópnum sem hef sagt foreldrum mínum að ég drekk og stelpurnar segja oft að þeim finnist það geðveikt óþægilegt að fara alltaf svona á bak við mömmur sínar og pabba…
Mæli samt ekki með því að nota sömu aðferð og ég, haha.

Segðu þeim það bara, sannleikurinn er yfirleitt bestur nema þú eigir virkilega stranga og ósanngjarna foreldra.

Þarft örugglega bara að velja rétta augnablikið.

Það fer nú eiginlega bara allan hringinn eftir því hvernig foreldra þú átt. Ég myndi aldrei geta sagt mömmu minni að ég drykki, vegna þess að hún myndi ekki leyfa mér að fara út þar til ég væri tvítug, þó þau séu ágætlega líbó á að leyfa mér að vera úti núna. En ef þú heldur að mamma þín fríki ekki út og sýni þér skilning þá ættiru alveg að segja henni það, annars er fínt að bíða þar til þú ert á fyrsta-öðru ári í menntó.

Ekki segja..

segðu henni frekar en einhver annar geri það ;)
Hun mun virða það =)