Hah. Vá. Ég er pirruð. Ég veit ekki einu sinni hvar ég á að byrja.

Ég saaaakna London. Mig langar svo aftur þangað að það er ekki heilbrigt. Bara fara & koma aldrei aftur. Yfirleitt sakna ég útlanda ekki mikið (var eiginlega svona ‘home sweet home’ manneskja áður en ég fór þangað) en guð minn góóóður, ég myndi myrða í skiptum fyrir að komast aftur þangað. Aðalástæðan er kannski sú að ég er haldin mikilli félagsfælni. Finnst óþægilegt að tala við fólk, þegar fólk horfir á mig, etc. Það er líklegast eitt það besta við London; allt þetta fólk. Það íhugar enginn einu sinni að horfa á þig, let alone tala við þig eða eitthvað.

<3

Hvað er með fólk sem smjattar, og það á almannafæri? Var í mat í vinnunni og sat á móti einhverri kassahóru (sorry, en það er trend að líta niður á kassastarfsmenn þar sem ég vinn) sem smjattaði ógeðslega hátt á einhverjum kjötbollum. >_> Get ekki sagt að ég hafi borðað mikið…

Svo var ég á níu tíma vakt áðan og kom heim, en það var læst og enginn heima, og ég ekki með síma. Rigning líka. Sniiiilld.

Núna eru einhverjir gestir hérna sem ég þekki ekki NEITT, og ég þarf að öllum líkindum að lána þeim herbergið mitt. Awesome.

Ég er svöng & enginn til að skutla mér út í sjoppu/búð. Nenni ekki að labba í rigningunni.

-_-'