Ég hef oft lent í þessu.
Það er mjög pirrandi

Þú ert 14 ára, þú ert varla að missa af miklu… imo.

ég er oft að lenda í þessu..
ég er alltaf sá eini sem má ekki gera eithvað!
ég fokkin þoli ekki forelda mína, og þetta er ekki eithvað gelgju kjaftæði eða neitt þannig rugl.
þau eru ekkert smá pirrandi!
það er alltaf að segja mér að fara út, þegar ég fer eithvað út þá er ég skammaður fyrir að vera lengi. mér er sagt að fá mér vinnu, ég fæ mér vinnu og það er öskrað á mig fyrir að vinna svo lítið!
vinn flest alla daga í viku en svona einn og einn dag mæti ég ekki fyrr en kl 16.
og þau treysta mér ekki fyrir neinu!
mamma hættir ekki að nöldra yfir öllu.
ég kem heim og hún er að bíða eftir mér (einog alltaf þegar ég fer út) og það fyrsta sem hún gerir er að væla yfir því að ég vakti hana ekki!
og svo eftir smá nöldur úr henni segi ég “hvað?” í svona ekki spennandi tón og þá fer hún að öskra á mig og segja að ég geti bara farið í herbergið mitt ef ég ætla að halda svona áfram!
hættur.. nenni ekki mei

Unglingsárin eru skemmtilegustu árin sem maður upplifar

haha ég er svooo ekki sammála þér:P unglingárin eru crap!

Bætt við 10. júní 2007 - 01:49
Lífið byrjar að vera gott þegar maður flytur í sína eigin íbúð og hefur smá frelsi!

Hvernig veistu að unglingsárinn eru þau bestu þú hefur ekki upplifað hin.

Neei, fæ yfirleitt að gera það sem ég vil.

Unglingsárin sökka feitan..

Möö.. not really. Ma&pa láta eins og þau séu ströng, þeim er frekar mikið sama hvort ég fer, en vilja kannski að ég komi heim klukkan 12(því lögin segja það.. úúúú). En svo fer mamma bara að sofa klukkan 10 eða eitthvað og pabbi er frekar dofinn gaur svo ég hringi bara klukkan 1-2 eða eitthvað og bið hann að sækja mig. Eða segi honum að ég sé á leiðinni heim og þá er það alltílagi. Ég er einmitt ein af þeim sem má vera lengst af vinkonuhópnum. Eða kannski frekar sú sem vill vera lengst. Mm.

Gott komment hjá mér.

Tja, þú ert enþá bara krakki :P ný komin í unglingsárin. Það er mikill munur á frelsinu sem maður fæ þegar maður er 14 og þegr maður er t.d. 18.

piff, aldrei myndi ég leifa 14 ára barni minu að fara eitthvað skemmta sér út í buska. mamma min leifði mér allt og ég fekk mina fyrstu bjór kippu 13 ára frá henni meiraðsegja. Ég gat komið og farið eins og ég vildi og var ekki með neinn útivistar tíma og mér leið bara eins og henni væri sama um mig. Lennti alveg í röngum félaskap þar sme krakkar 13-17 voru að drekka og dópa og reykja og engin mamma til að passa mann. Vinkonur manns voru lamdar í spað fyrir að segja ranga hluti svo maður varð ða passa sig við hvern maður talaði. Vertu bara fegin að mömmu þinni er svona annt um þig og vertu fegin að eiga foreldra.

Lol… það eru oftast vinir mínir sem mega ekki gera what ever ^^… En hey, við verðum að láta það fara framhjá okkur að ég hlýði ekki… Og fer hvortsem er…

stundum gerist það , ég gef oftast skít í það sem þau segja má fara ef mér sýnist. og geri það alltaf

nei aldei

Já, það var einu sinni þannig hjá mér. En ég settist bara niður með foreldrum mínum og við ræddum málin… og núna má ég í rauninni gera það sem ég vil og vera úti eins lengi og ég vil, svo fremi sem þau vita hvar ég er og svona :)

hello world. Mamma min er hell, gjörsamlega bíður eftir að ég komi heim á mínútinni, annars er ég sko ekki kominn inn á réttum tíma takk fyrir! En paaabbi kallinn,, guð blessi hann.

Kannast vid thetta.
Alltaf verid ad segja mer ad fara ut og svo thegar eg aetla ad fara eitthvert er mer bannad thad an astaedu. Eg er btw ad tala um eitthvad eins og ad fara til vinkonu minnar.
Virkilega pirrandi.

Oh well, thetta hlytur ad skana med timanum.

Ég er nú heldur ofvernduð, að mér finnst.
Það er eins og maður verði að leggja harðar að sér en allir hinir til að halda í vinina því maður er aldrei á staðnum þegar hlutir gerast.
Það endar þannig að maður veit aldrei hvað neinn er að tala um og maður er útundan.
Ég skil fullkomlega hvað þú meinar.
Ég skil samt líka fullkomlega hvað foreldrar þínir meina.

Þetta verður skárra þegar þú verður eldri… vona ég…!

unglingsárin eru að mínu mati það versta sem er.
maður er of gamall til að fara út að leika sér og þurfaekki að vinna (þarf semsagt að vinna)
ogalltof ungur til að meiga gera það sem maður vill.
maður er einhvernveginn fastur þarna á milli