Tja, þetta er líkami hennar, hún þarf að ganga í gegnum það að vera ófrísk, ekki hann.

Það er rosalega óréttlátt gagnvart strákinum, en maður neyðir ekki stelpu til að ganga í 9 mánuði með e-ð barn sem henni langar svo ekkert í.
Eða hvað?

Sko, fólk þarf að gera þetta upp við sjálft sig hvort það vill eignast þetta barn. En þegar á hólminn er komið er það stelpan sem þarf að ganga með barnið í níu mánuði, vaka síðan í tvö ár og fæða það og klæða. Það er rosalega mikil álag að eignast barn, sérstaklega fyrir stelpuna líkamlega. Ef hún er ekki tilbúin þá á ekki að neyða hana til þess. Óréttlátt? Já, en samt það sanngjarnasta í stöðunni.

EF annað foreildrið vill ekkert með barnið hafa þá eru barneignir ekki sniðugar…

Ekkert

Bætt við 18. mars 2007 - 03:05
Eða jú ef hún er yngri en 18 ára þá á hann að geta sagt e-ð í málinu en ég veit ekki hve mikið það myndi gilda. Ef stelpan væri harðákveðin þá væri nú lítið sem pabbinn gæti gert.

Mér finst að stelpan eigi að eiga ákvörðunina um þetta, en með tilliti til pabbans. Eins og einhver sagði hér fyrir ofan þá er þetta MIKIÐ meiri skuldbinding fyrir stelpuna en nokkurntíman fyrir strákinn.

Stelpan verður að eiga lokaákvörðunina. Það er hún sem þarf að ganga með barnið, fæða það, og næra fyrstu mánuðina.
Og þó að hann vilji barnið núna, þá er engin trygging fyrir því að hann stingi ekki af síðar :/

Hann á nú engann rétt á að taka þessa ákvörðun að mínu mati, sérstaklega ef hún væri jafn gömul og þú.

Ef hún vill fara í fóstureyðingu þá gerir hún það.

Skildgrendu “par í yngra kantinum”

Ég veit annars um stelpu sem varð ólétt 15 ára gömul. Hún og tvær eldri systur hennar voru allar óléttar á sama tíma. Þær eignuðust öll sín börn.

Hann hefur ekkert um málið að segja. Ég hef þetta frá læknum og læknanemum.

Ákvörðun stelpunnar, samt finnst mér að hún þurfi að hafa frekar góða ástæðu fyrir fóstureyðingunni.

Það er ekkert rétt svar við þessari spurningu. Maður getur bara sagt hvað maður myndi gera sjálfur í þessari stöðu ef maður lendir í henni. En annars er erfitt að svara þessu þegar maður hefur ekki lent í þessu.

er það ekki “vinur” þinn sem gerðana ólétta, hendíhana 500kr og ditchana

Bætt við 18. mars 2007 - 19:52
btw sko, ostakúmenaðu frekar bara í smjéttið á henni eða eitthvað, þær digga það
EÐA SKO VINUR ÞINN, ekki þú hehe

fóstureyðing er alltaf besta leiðin fyrir unga og óundirbúna foreldra, það mundi hvort eð er bara koma niður á barninu seinna mei

Ef þetta væri ég þá hefði hann allt að segja um málið en ég myndi hinsvegar ekki taka sönsum þar sem ég myndi ekki gera krakka greyinu það að eiga mig fyrir móður, “börn” eiga ekki að ala upp börn, er reyndar á 18. ári en flokka mig samt sem of unga og óþroskaða til að ala upp barn, hef séð allt of mikið af heimilum þar sem börnin voru í raun aldrei velkomin, kem frá einu slíku og býð ekki nokkru barni uppá slíkt, dræpi það frekar með fóstureyðingu. Spurning hvernig það verður í framtíðinni þegar maður hefur unnið betur í sínum málum en ég sé ekki framm á það á næstunni.

Næg rök fyrir að fara í fóstureyðingu eða hvað?

Mér finnst að þau eigi bæði jafn mikið að segja um málið, þó konan þurfi að ganga með barnið.

Ef það ríkir ekki samþykki um barneignina milli foreldranna þ.e. annar foreldrinn vill ekki (skiptir ekki máli hvor) eignast barn að þá eigi konan að fara í fóstureyðingu.

Hún á að fá að ráða því. Þetta er hennar líkami og hann getur ekki neitt hana til að halda barninu. Sérstaklega ef hún er yngri og á lífið framundan.

Ég er alfarið mjög á móti fóstureyðingum…

Ungar stúlkur sem verða óléttar gera oft þau mistök að fara í fóstureyðingar. Mistök? Afhverju segji ég það? Var þetta ekki bara þeirra val? Auðvitað var þetta þeirra val, en staðreyndin er sú að þetta er eitthvað sem stelpan á aldrei eftir að gleyma. Ég hef lesið dæmi um konur sem sjá svo eftir að hafa farið í fóstureyðingar. Hugsa: ,,núna hefði barnið mitt verið 5 ára…núna 10 ára.." og svo framvegis.

Ef stelpan er allveg viss um að hún vilji ekki eiga barnið getur hún náttúrulega valið það að ganga fara í fóstureyðingu, en þá þarf hún að hugsa málið mjög vel, og vera allveg viss um að hún vilji það. Það að fara í fóstureyðinu er oft mjög erfitt andlega séð því fóstrið er einfaldlega dregið úr leginu. …og svo kviknar alltaf upp spurningin…hvenær kviknar lífið? Í pínu litlu fóstri eða þegar það er komið lengra á leið? Er verið að koma í veg fyrir að eignast barn á sama hátt og við notum getnaðarvarnir? eða erum við að drepa barn með fóstureyðingum?

Einhver sagði hér fyrir ofan að pabbin gæti ekki neytt stelpuna til þess að ganga með barnið, þetta væri hennar líkami og hún mætti ráða hvað hún gerði með hann. Auðvitað er þetta hennar líkami, og pabbin getur ekki neitt hana til að ganga með barnið, en samt sem áður á hún ekki þetta barn ein. Pabbin á líka barnið þótt hún gangi með það í sínum líkama. Þessvegna er það mjög óréttlátt ef hún ræður öllu í þessu máli.

Svo…ég myndi segja að þau þyrftu að tala um þetta, mjög lengi…þau verða að tala um þetta í rólegheitunum og vera dugleg að hlusta á hvort annað…þá hljóta þau að komast að niðurstöðu. En þetta er stór ákvörðun og ekkert ætti að ákveða í flýti.

Þetta er mín skoðun :)



Bætt við 20. mars 2007 - 12:24
Gleymdi einu..

Ungar stelpur eru oft ekki tilbúnar í að eignast börn og grípast því skelfingu ef þær uppgötva það að þær eru óléttar. Telja sig ekki tilbúna og svo framvegis og halda því að fóstureyðingar sé auðveldasta leiðin til þess að koma sér út úr þessu. Málið er bara að fóstureyðingar eru ekki eins auðveldar og margir halda, og eins og ég sagði hér fyrir ofan þá fylgir þetta konunum allt sitt líf.

Þetta gildir samt bara um sumar stelpur, auðvitað geta verið aðrar ástæður fyrir því að þær vilja fara í fóstureyðingu, en þetta er samt algeng ástæða

Ímyndið* sorry :P

Hmm, ég myndi aldrei neyða stelpu til að fara í fóstureyðingu. Ekki heldur banna henni. Myndi bara strax leita mér að vinnu og hætta þessu væli =(

Ekki neitt, ekki er það hann sem er að fara að ganga um með barnið í níu mánuði.

Ég mundi alfarið standa með stelpunni. Þetta er hennar líkami og hún þarf að ganga með barnið í 9 mánuði, sem getur verið afskaplega óþægilegt andlega og líkamlega. Svo þarf hún að gana í gegnum fæðinguna o.s.fv.

Þetta er svona 20% pabbinn sem ræður einhverju og 80% mamman.

Ef hún vill það, á hann ekki að geta stöðvað hana.

Æj það er nú svolítið erfitt.
Persónulega finnst mér ógeðslega illa gert af stelpunni ef hún vill ekki leyfa stráknum að eiga barnið sitt en á móti kemur að HÚN þarf að ganga með barnið. Ég er ekkert alltof hrifin af fóstureyðingum og myndi aldrei gera það sjálf en fólk og þeirra aðstæður eru mismunandi.

En ég get ekki ákveðið mig á þessu máli af því þau eiga barnið bæði en hún þarf að ganga með það í 9 mánuði og ganga í gegnum fæðinguna.

Þetta er erfitt mál en það er ekki hægt að neyða neinn til þess að ganga í gegnum slíkt sem meðganga er og verða svo að axla ábyrgð. En vissulega er það mjög slæmt ef foreldrar eru ósammála.

Hmm. Svona mál verða oft að einhverri flækju.

Mín skoðun er sú, að það á ekki að vera að koma barni í heiminn nema að *báðir* foreldrar vilji eignast það.

Það er frekar fáránlegt að strákur vilji “sannfæra” stelpuna um að það eignast barnið, hélt einmitt að það væri í einhverju lögum að slíkt væri bannað. S.s. faðirinn má ekki hafa áhrif á ákvörðun hugsanlega verðandi móður um hvort að það verði farið í fóstureyðingu eða ekki.

Og það er alveg jafn fáránlegt að stelpa sem verður ólétt, eignast barnið burtséð frá mótmælum föður. Finnst það eiginlega í sjálfselsku gert. Þ.e. að stelpur geri sér ekki grein fyrir því hvað þær eru að gera, koma barnið í heiminn af því að *þeim* langar í barn, en ekki hugsandi út í afleiðingarnar og hvað þær geta veitt barninu. Hef

En já. Mergur málsins, báðir foreldrar ættu að vilja eignast barnið, ekki bara annað þeirra.
En samt þykir mér það, þrátt fyrir allt, það velta meira á móðurinni, hvort hún yfir höfuð treysti sér til þess að ganga með barn, því ég get sagt ykkur að fæðingar eru ekkert það skemmtilegasta sem til er. :þ

Bætt við 25. mars 2007 - 13:02
Kannski bæti því við að ég hef verið í svona aðstöðu. Faðirinn vildi eignast barnið, en ekki ég.

Mér snerist þrátt fyrir það hugur, og í dag á ég yndislegan lítinn strák sem er næstum orðinn þriggja ára. ;)

Þar sem fóstrið er lítið annað en hluti af móðurinni þá tel ég það vera hennar réttur algjörlega að fara í fóstureyðingu ef ástæða er til. Hinsvegar má hugsa sé að færa frjóvgað egg yfir í aðra konu sem yrði borgað fyrir að ganga með barnið fyrir karlinn ef að það væri hægt með auðveldum og öruggum hætti. Það eru margir fletir á þessu máli. En á meðan karlinn hefur engan kost á að bera barnið verður hann að sætta sig við að konan hefur ákvörðunarréttinn.

50%, ég meina, a.m.k. það að ef konan á svo barnið að hann hafi rétt á því að sleppa við allt meðlag og uppeldi á barninu

Vá, ef kærasti minn mundi VILJA eiga barnið… :)

En annars að þá finnst mér að strákurinn megi hafa sinn rétt og koma að minnsta kosti með einhver rök og svoleiðis….

En svo aftur á móti, hennar líkami…. =/
Þetta er erfitt.