Þú ert ljósið í myrkrinu.

*svipuhögg*

Áts!

En annars er margt til í þessu hjá þér.

Heyrðu kallinn minn, ég held að þetta sé rangt hjá þér, kannske ekki alrangt. Ég held að það er ekki hægt að sjá heiminn í einu réttu ljósi, það eru svo margar myndir af heiminum sjáðu til. Það er til magt mjög gott í heiminum, og auðivitað margt vont. Svona er lífið bara, gott á móti vondu.. Helduru að þetta sé skrifað í sögubækurnar af algerri tilviljun? :) Það góða vegur upp á móti því vonda, og öfugt.

Ég vel samt að sjá það góða, það er bara mikið skemmtilegra.

Þetta er góð pæling. Það er líka gaman að pæla í því hvort það erum við eða geðveikt fólk sem höfum rétt fyrir okkur. Hvað ef við erum öll geðveik, en fólk með geðraskanir sér allt í réttu ljósi?

Eða er lífið bara ímyndun?

Mér er eiginlega alveg sama :) Á meðan ég hef þessi “gleðiefni” hef ég það bara fínt :P

Ég hef velt þessu fyrir mér en nokkrum getur grunað yfir síðustu misseri og komist að því að mínu mati eru þessi 3 aðalgeð í fólki, það er semsagt

Venjulegur eins og maður er á daglegum þriðjudegi þegar maður fer í vinnuna, fær sér kaffi og les blaðið, bara einfaldur dagur.

Gleði, semsagt þegar maður fær svona bjarta tilfinningu og allt virðist ganga alveg rosalega vel, maður getur ekki séð fram á annað en að hafa gaman það sem eftir er af ævinni.

Vanlíðan, andstæðu tilfinning gleðinar, þegar maður finnst eins og skuggi leggist yfir mann, allt virðist vonlaust og maður sér aðeins röngu hliðarnar á öllu, sama hvað það er þá finnur maður eitthvað slæmt við það og maður hreinlega getur alls ekki munað eftir neinu sem gæti gert mann glaðan..



ÉG kýs að flokka þetta semsagt þannig að menn eru svona venjulegir bara almennt, en geti sokkið niður í vanlíðanið, hinsvegar er erfiðara að sökkva sér niður í það sem ég kalla þunglyndi, sem er það sama og vanlíðan, nema að það er stöðug tilfinning, hjá flestum er vanlíðanið í gangi í nokkurn tíma, en þegar í þunglyndið er komið þá er hún (vanlíðanin) á staðnum alltaf.

Að mínu mati er auðveldara að komast í gleði tilfininguna ef maður er í venjuleikanum, en hinsvegar er algengara (fyrir mig) að sökkva niður í vanlíðanið því ég er oftast í því geði að ég er svona rétt fyrir neðan venjuleikan. En þegar ég er í þessum venjuleika þá fæ ég stundum smá svona kitl í gleðitilfinninguna, og þá stundum kemur hún.. Hinsvegar þar sem ég er eins og ég sagði oftast fyrir neðan venjuleikan þá er ég oftast með meira kitl í vanlíðaninu.

Ég tel allt of marga blekkja sig á því að þeir séu þunglyndir, þ.a.m. ég sjálfur. Þunglyndi er meira en margir halda, ég gerði mér grein fyrir ekki svo löngu að ég var haldin vanlíðan (ekki þunglyndi en miklu vanlíðan) og það sem hentar mér vel er að ég veit af því, geri mér grein fyrir vandamálinu og þá gæti lausnin orðið auðséð..

Afsakið hvað þetta varð langt hjá mér (ef einhver las þetta allt…) en svona, flæðir þetta úr manni þegar maður byrjar.

Bætt við 26. janúar 2007 - 00:01
Afsakið, þriðjudagar eru víst ekki daglegir :) las þetta yfir (gleymdi að ýta á endurskoða) biðst afsökunar á málfræði og stafsetningarvillum er orðinn sibbinn.

Það er aðeins of mikið sence í þessu hjá þér.. þanneig í staðinn fyrir að lenda í veraldlegum pælingum ætla ég bara að sleppa því og segja blessaður ;P

Mér finnst óvenju margir hérna eiga við þunglyndi að stríða… svo er sagt að Ísland sé með glaðasta fólki í heimi. Úps?

Bætt við 26. janúar 2007 - 20:39
Jæja, vSkandall kom með það.

Góð pæling hjá þér :) En öll sjáum við heiminn með mismunandi augum..engin sér heimin eins og þú…engin sér heiminn heldur en eins og ég :) Auðvitað er þunglindi eitthvað lífræðilegt. En það fer líka mjög eftir því hvernig við erum alin um, hvar o.s.f.r ..íslendingar líta öðrum augum á heimin heldur en t.d þeir í Indlandi :)

Ætli þetta ,,gleði efni" sé ekki bara í okkur svo við lifum af þennan hræðilega heim?

Merkilegt hvernig lítil þekking getur verið verri en engin þekking.

ég hef verið þunglyndur og fannst lífið ömurlegt og það var af því að það var ömurlegt!

núna hinsvegar er ég alls ekki þunglyndur en þegar ég hugsa um tímann þegar ég var þunglyndur þá fatta ég bara hvað lífið var ömurlegt þá… held það sé bara persónubundið hvort maður líti rétt á heiminn whether you're depressed or not.

líttu bara á það sem bónus að vera með þessi gleðiefni, ef þú hefur ekki þessi gleðiefni then go smoke some cannabis.

Þetta er frekar röng hugsun hjá þér.. þunglynd fólk sér hluti ekki í réttu ljósi… hið minnsta sem er sagt við fólk þá líður því bara illa og fer að hugsa slæmar hugsanir og geta leitt til sjálfsmorðs.. Afhverju helduru að það séu til þunglyndislyf?

Margt til í þessum pælingum.

En hafi ég verið með alltof lítið af jákvæðum efnum fyrir 3 árum, þá er ég svo sannarlega með nóg núna :D.

Það er nú til bæði sálrænt þunglyndi sem tengist ekkert endorfín skorti svo ég viti og svo hin gerðin sem tengist endorfín skorti.

Svo er ég mjög sammála því sem einhver sagði hér ofar

Ég tel allt of marga blekkja sig á því að þeir séu þunglyndir. Þunglyndi er meira en margir halda

þunglint fólk sér óft einungis það neikvæða, þunglint fólk sér heiminn alls ekki í réttu ljósi ef það er hægt.

tala af reynslu.

Fyrst að það vantar þetta efni í þunglynda fólkið þá sjá þeir hlutina ekki í réttu ljósi þar sem þeir fá ekki þessa “sprautu” af efninu þegar þeir gera eitthvað skemmtilegt.

Já og í rauninni er lífið kannski bara fangelsisdómur frá dauðanum?