Ja, mig minnir að frændi minn sé með Tourette's Syndrome, og þá skil ekki alveg hvernig það tengist þínu skapi og hvort að þú hugsir áður en þú talar.



Frændi minn hugsar yfirleitt áður en hann talar og missir ekkert stjórn á skapinu:/



En kannski er ég að að missa af einhverju….

Lífið var aldrei ætlað til að vera dans á rósum. Öll eigum við okkar fylgikvilla.

Bara reyna lifa með þessu og vera töff, eins grunnt og það ráð er. Vinir ættu að skilja það …

Ef þú ert með tourette er þetta ekki þér að kenna. Þú ert kannski ekkert fáviti í alvörunni. Ef fólk veit af þessu ætti það að skilja af hverju þú ert svona …

En er til fólk sem missir útúr sér blótsyrði:P?
Það var allavega svoleiðis í deuce bigalow:O:D

Nenni ekkert að gera nýjan þráð um þetta, vil bara útrás.

En já, vá hvað mér líður fokkin illa. Fokkin andskotans helvítis helvíti. Ég hélt ég væri búinn að læra að útiloka tilfinningar en svo er ekki :/

Fokkings fokk.

…vá hvað ég hljóma eitthvað harður…

Bætt við 14. janúar 2007 - 02:10
Aaaaargh hata þessi kvöld, alltof fokkin einmana!

það er til svona “blótsyrða tourette” það er bara rosalega rosalega sjaldgjæft.

Ég er með tourette. Hef oft fengið verki í vövða og liði mánuðum saman undan kækjum og þegar ég var yngri braut ég tennur í fólki, barði mann og annann og var allveg brjálaður á skapinu.

Nú hef ég ekki orðið verulega reiður í mörg ár, og ég tek engin lyf. Tourette er engin afsökun, það er vel hægt að sigrast á því, þú getur það líka ef þú bara reynir og trúir að þú getir það =)

Yes well, ég veit ekki alveg hvað er hægt að gera í því en ég myndi líka segja að ég væri einn af þessum.. assholes. Fyrir mér er það lítið vandamál, ég hef nógu mikla stjórn á mér til að koma mér ekki í of mikið vesen og einnig gædd þeim hæfileika að geta talað mig út úr basically hverju sem er. Embrace who you are segi ég nú bara ! Reyndu að byggja upp sjálfsaga og bara, gangi þér vel :)

hey, ég er með tourette líka, high five!

Eru ekki allir fávitar á einhverju sviði ef maður pælir í því?

En lítum á kaldhæðnu björtuhliðarnar, þú veist allavega hvað er að hjá þér, annað en ég, það eina sem ég veit það er fortíðin sem eltir mann alltaf uppi að lokum og gerir mann í raun hálf paranoid og svo er einhver ættgengur andskoti að fjölskyldan mín á óhemju erfitt með að hemja skapið í sér, vonandi að skapið í þér sé ekki alveg jafn svakalegt og það gerist hjá mér, reyndar veldur samviskan í mér því að ég reyni allt sem ég get til að láta skapið í mér ekki bitna á fólki sem á það ekki skilið, ég reyni en það gengur ekki alltaf, skaða sjálfa mig í raun mest á því.. Samt á fólk erfitt með það að trúa því þegar ég vara það við fyrr en það sér mig virkilega reiða, sumt fólk heldur víst að litlar stelpur geti ekki verið skapmiklar eða árásagjarnar. En það hefur tekið mig um 17 klst að róa mig niður svo ég sé farin að treysta mér til að umgangast fólk aftur, en seinna notaði ég bara nóg af verkjalyfjum til að róa mig niður, paracetamóli gerir mig nógu kærulausa til að reiðast varla ^^

Samt þá eru vinir mínir alveg búnir að sætta sig við það að stundum er ég bara down og bitur, jafnvel nánast alveg útúr heiminum en fjölskyldan skilur það samt ekki..

En gangi þér bara vel að hafa stjórn á skapinu og vonandi átta vinir þínir sig á því að stundum eru hlutir eins og Tourette eða stundarskapofsi gild afsökun, þó hún réttlæti ekki allt frekar en áfengið ;)