Einu sinni var ég að fara í strætó en þar sem maðurinn var seinn beið ég þarna óþreyjufullur með miðann minn sæta. Byrjaði ég að krumpa hann og kreista eins og gengur og gerist því ég var í svolidilli tímaþröng. Svo kemur hann, seinn, og ásakar mig um að vera með notaðann skiptimiða (þetta var áður en nýju komu) eftir að ég set hann í kassan. Andmæli ég því harðlega enda með veski stútfullt af strætómiðum og spurði ég hann hvað ég gæti svo sem grætt á svindli. Þá sagði hann að ég “slyppi” núna. Sem sagt, búinn að koma sökinni á mig.

Pirraður varð ég.

Svo þegar ég ætlaði heim á leið, kom strætóinn en bílstjóran kannaðist ég við. Ég setti þá (annan) strætómiða í, sléttan og fínan. Þá mælti hann:

Þú hefur lært mikið.

Reiður varð ég.

Svo í dag, er ég á leið heim úr Kringlunni, kemur blessaður heimfarinn en mér til mikillar undrunar þegar ég stíg inn blasir við mér kunnugt andlit. Það var hann aftur. Og hvað gerði hann þegar ég ætlaði að setja miðann í, gæti þér spurt? Hann setti hendina fyrir! Vildi vera viss um að ég væri með rétta miðann. Og þar sem það er ekki séns að hann gæti hafa munað eftir mér í 4 ár eða svo, þá dreg ég þá ályktun að hann sé alltaf svona.

Hatursfullur er ég.

Hvað er fucking málið!? Hvaða máli skiptir þetta!? Strætóar ættu ekki að vera svona harðlyndir! Þeir ættu meira að segja vera ókeypis! Svo er þetta nýja leiðakerfi út í hött! Ég hata þetta helvítis helvíti!!!!!!11 Svo eru bara hálvitar sem eru að keyra þetta. Eitt skipti keyrði víst strætó burt meðan vinur minn var að finna miðann. WHAT THE FUCK!? Það er ekki eins og þið séuð á réttum tíma hvort eð er! Allt of seint eða of snemma!

Deyið.


Shit-a-fuck
Let me in, I’ll bury the pain