Þetta sem ég er að fara að tala um passar örugglega engan veginn inn hér en ég bara VERÐ að tjá mig aðeins áður en ég spring..
Bara allt í einu fyrir svona 3 klukkutímum síðan var ég bara við það að gefast upp… fannst bara allt vonlaust.. ég varð allt í einu svo einmana og vantaði knús og hér er enginn til að veita mér það… sonur minn er sofnaður og ég sat bara og starði á hann í sona 2 tíma…
ég fæ bara sona kast… allt er vonlaust, ekkert framundan en auðvitað er það vitleysa hjá mér.. ég á yndislegasta barn í heimi og hef fullt til að lifa fyrir en það vantar samt eitthvað……:(