Ég þoli ekki við kvenfólkið að það getur aldrei haft hlutina einfalda, við þurfum alltaf að flækja allt svo óþarflega mikið með því að hugsa of mikið. Getur aldrei neitt verið í hófi hjá okkur??

Ég þoli heldur ekki við bara alla ekki bara kvenmenn að okkur var gefin heyrn, og okkur var gefin rödd en við notum hvorugt til skynsamra hluta! Afhverju getum við ekki lært að hlusta og taka eftir og tjá okkur þegar þess þarf! Og tjá okkur þegar við viljum t.d. um ást og hatur og þar fram eftir götunum. Þetta er alveg merkilegt!

Vildi bara koma þessu að!:)