Þetta er eitthvað sem þú ímyndar þér … Kannast alveg við þetta. Reyndar líður mér alltaf svo vel þegar ég er á stöðum eins og í Kringlunni þar sem er bara ókunnugt fólk :D En ég fæ svona svipaða tilfinningu þegar ég hitti fólk sem ég þekki eiginlega ekkert en veit samt að ég á eftir að hitta aftur. Kannski af því ég bý úti á landi í frekar litlu samfélagi …

Ég þekki þessa tilfinningu nema að mér líður best þegar að ég er í kring um fullt af fólki sem ég þekki ekki rass og á aldrei eftir að sjá aftur. Vegna þess að í þeirra augum gæti ég verið hver sem er:P

En mér líður nákvæmlega eins og þú lýsir þegar að ég er í kring um fólk sem ég þekki en samt ekki.. svona eins og bekkjarfélaga… Fólk heldur t.d almennt að mér líki illa við það vegna þess að ég er ekki komin hlaupandi í hvert sinn sem ég sé það til að tala við það.

En veistu í rauninni er mér alveg skítsama hvað fólki sem þekkir mig ekki finnst um mig.
Vegna þess að það veit ekkert! hvernig manneskja ég er.
En fólk sem þekkir mig… mér er aðeins meira sama um hvað því finnst:D

Ég býst við því að pointið mitt sé þetta fólk þekkir þig ekki og veit ekkert hvernig þú ert í alvöru svo afhverju ætti þér ekki að vera alveg sama um þeirra skoðanir?(Veit reyndar að sumum finnst mjög erfitt að hugsa svona:P)

Kannast við þetta.

TJa, nei. sumum líður illa í margmenni… Þú ert ekki einn um það…

Ertu oft einn í kringlunni og einn í bíó?