um að gera að troða smá húmor inn í kaldan raunveruleika huga.is sem fullur er af daufum stjörnubrotum lífsins sem reyna gjarnan að fylla upp í tómar holur einmannaleikans en þó svo það mistakist þá verðum við að standa saman í þessu smábyggða samfélagi sem rís og fellur eftir því er á líður og mun væntanlega á endanum falla niður er tíminn skerst áfram um eilífðargöng lífsins. En vonumst þá að sá tími komi ei snemma ella höldum við þessu samfélagi okkar saman og byggjum upp veika sem og styrkjum þá er minna meiga sín og vekjum upp lífsgleðina aftur, eins og vér munum sum ef til vill eftir úr forðum daga er við lékum okkur kát saman í sátt og samlyndi.

Höldum fast í það er við höfum og njótum þess, nýtum það, sáum því og á endanum munum við uppskera eitthvað úr kaldri grámyglu lífsins.

Hahaha :D

Já, mér leiddist … :P