Ok, á ég að væla?
Í dag sat ég í bílnum með mömmu minni og tók þá ákvörðun að segja henni hvað ég væri hrikalega óánægð með það að hún vildi að ég æfði fótbolta, sagði henni rólega eins og málin myndu standa, að mér bókstaflega myndi kvíða fyrir hverri einustu æfingu.
Veistu hvað hún gerði?
HÚN FÓR AÐ FLAUTA OG LÉT SEM HÚN HEYRÐI ÞETTA EKKI! Ef mér líður illa, þá gerir hún alltaf einhver hljóð, hvað þarf ég að gera svo hún taki eftir mér, skjóta mig í hausinn?
Nei, svo hún þurfi ekki að tala við mig.. þá sendir hún mig til sálfræðings, svo vælir hún um það hvað ég segji henni ekki neitt, ef hún myndi hlusta á mig og ekki fá kast í hvert skipti sem ég tek óvart smá feilspor þá myndi hún vita hvað væri í gangi í lífinu mínu!
Smááá.. útrás.
You must not lose faith in humanity. Humanity is an ocean;