Hún situr við gluggann og horfir á hafið
hugsar og grætur,
Afhverju ég?

Helaum og marin ,
hún tekur upp hnífinn og horfir á blaðið…
Ég þoli ekki meira.
Hvers vegna fæddist ég í þennan heim?
Ég vil ekki lifa, ég get þetta ekki!

Á sekúndubroti allt líf hennar
rennur í holræsi eilífðarinnar.
Einn ólgandi pitt
pitt hinna týndu,
pitt hinna tómu,..
Þeirra sem enginn tók eftir að fóru.

Á gólfinu liggur í dökkrauðu blóði,
og andar að sér í síðasta sinn
lokar augum og lætur það blæða….
thessi tilfinning er einstök,
svo hlý,
svo góð..

loksins í lífinu hún gerði eitthvað rétt!

En eftir sit ég aleinn,
aleinn og græt þig.
Harma þann vonda veg er þú valdir til að
losna frá öllu sem yfir þig gekk.
Ég mun ekki í lífinu,
geta átt mér
það kvöld er ég ekki mun sitja,
aleinn og…
hugsa um þessa saklausu stelpu
sem í hjarta mínu alltaf átti sinn stað!



Endilega segjið hvað ykkur finnst…