Ég vil fá mér kærustu sem allra allra fyrst
en ekki verður gott að finna hana.
Hún skal hafa kinnar eins og hrútaber á kvist
og hvarmaljósin björt sem demantana.
Og hún skal vera fallegust af öllum innanlands
og iðin við að spinna og léttan stíga dans
og hún skal kunna að haga sér hið besta.
Þær eru flestar góðar ef að unnustinn er nær,
en oss þær eru vissar til að blekkja.
En ég vil fá mér eina þá sem ei við öðrum hlær
sem elskar mig og bara mig vill þekkja.
Og hún skal líka finna bestu hugarró hjá mér
ef húsi mínu færi hún viðmótið með sér
og stóra fulla kistu bestu klæða.
Og ef ég svo í eina næ rétt alveg sem ég vil
þá óðara til brúðkaups skal ég feta
Og sveitafólk mitt veislu fær sem vantar ekkert til
en vín og hrokafylli sína éta.
Og þar skal vera dans og drykkja daga þrjá í röð
hin dýra ást oss gjörir í hjörtunum svo glöð en til þess verður konu litla að eiga
Þetta er reyndar ekki Hjálmar, heldur er þetta sænskt þjóðlag sem að Indriði Einarsson samdi textann við.
En nú spyr ég, hver í andskotanum er Indriði Einarsson.