ójá, alltof oft….
enda þunglynd en já… samt o.O
Alltof oft!

já, örugglega eitt það mest pirrandi sem maður getur lent í, að vera með samviskubit yfir einhverju sem maður veit ekki almennilega hvað er, þ.a.l. getur ekki gert neitt til að laga það.

Jab, en ég er nú samt hress og glöð manneskja svona vanalega :)

En stundum koma svona tímabil þar sem að maður er ekki alveg að halda þessu öllu saman..

Já… Þessvegna þarf maður góða vini sem maður getur hringt í hvenær sem er og yfir hverju sem er og fengið að gráta og væla yfir öllu sem böggar mann. Alvöru vini sem minna mann á hvað maður er frábær og hvað þeim þykir vænt um mann. Þá fær maður aftur rétta sýn á heiminn og líður betur og kannski, af því að maður fékk að rausa um allt mögulegt, getur maður fundið út hvað er að.

Það er heldur eiginlega ekki neitt mjög skrýtið, stundum er maður bara down, en eins og ég segi. Traustur vinur getur gert kraftaverk. mæli eindregið með að allir næli sér í einn slíkann.
Láttu þér líða vel…

Já, kannast við þetta. Eins og maður hafi gleymt að gera eitthvað, misst af einhverju eða gert eitthvað sem maður átti ekki að gera … Mjög óþægileg tilfinning.

En hafið þið lent í því að verða allt í einu ótrúlega glöð og fá svona tilhlökkunar-tilfinningu í magann og vita ekkert af hverju? Ég hef nokkrum sinnum lent í því líka.

Þetta eru bara hormónar að stríða okkur, held ég.

Jább! Gráir dagar sannkallaðir.

ég fæ svona alltof oft..
svo líður manni fáránlega þegar maður fer að gráta útaf engu, samt svo gott eftir á :)

það versta er, að þótt ég eigi nokkrar góðar vinkonur og kærasta, þá finnst mér ég aldrei hafa neinn til að tala við um hvernig mér líður. Ætli þetta sé ekki bara eitthvað óöryggi eða eitthvað…

Já kannast við þetta :o

Gerist oft, hálfgert svona skammdegisþunglyndi.