Draugakúkur: Kúkurinn er vel þykkur og stífur, þéttur í sér og mjög þurr. Rassgatið lokast um leið og hann er sloppinn út og skilur hann engar örður eftir í hringvöðvanum. Þannig þegar þú skeinir þig þá kemur ekkert í pappírinn!!!!!

Lambasparðakúkur: Út úr rassinum rúlla fullt af litlum kúlum em líkjast lambaspörðum. Stundum á hann það til að koma í heilu lagi en þó með lofti inná milli sem gerir það að verkum að kúlurnar losna í sundur þegar hann lendir á skálinni.

Lakkrískúkur: Slepjulegur þynnkuskítur sem er óvenju svartur á lit. Á það til að koma þegar maður hefur innbirgt mikið af lakkrís, maltbjór og öðru slíku.

Frussukúkur: Þessi kúkur kemur alltaf eins og sprengja. Fylgir honum yfirleitt skyndiskituverkur og mikil óþægindi þegar hann er við það að frussast út. Mikil óhljóð og læti fylgja þessari tegund skitu.

Þyrluskítur: Þessi tegund skitu er alveg svakaleg því þegar þú hefur lokið þér af ef skálin ásamt rasskinnunum eru út ötuð í skituslettum. Nafnið kemur af því að það er hægt að ýminda sér að það sé þyrluspaði á fullu undir rassgatinu sem þeytir honum með þessum árangri út um allt.

Skyndiskita: Þessi skítur getur verið alla vegana en það eina sem mest einkennir hann er sár stingandi verkur í maganum og óeðlilegur þrýstingur kúksins gerir það að verkum að þú verður að hlaupa á næstu lausu skál. HANN ÆTLAR ÚT!!!! Mikill sársauki í maganum og svitaköst gætu fylgt þessu og eftir á er maður gjörsamlega uppgefinn!!

Þynnkuskita: Rosalega linur og blautur skítur sem kemur ALLTAF daginn eftir djamm! Hann er mjög þægilegur og rennur mjúklega út um opið en skilur alltaf mikið sull eftir sig í endaþarminum og feitar rákir á botni skálarinnar. Minnst tvær rúllur af klósettpappír fylgja þessum skít.

Pissukúkur: Oft fylgir þessum skít skyndiskituverkur en þegar á skálina er komið lekur hann út þunnur og blautur, alveg eins og þú sért að pissa með rassgatinu. Miklar skeiningar eiga það til að fylgja á eftir.

Slitni-skita: Þegar skíturinn er á leiðinni út á hann það til að slitna og skilja hinn helminginn af sér eftir inni og virðist það vera alveg ómögulegt að koma hinum helmingnum í skálina líka. Mjög óþægilegt að skeina sig og standa upp því það er alltaf eins og ókláraði helmingurinn ætli að þröngva sér út.

Þrýstiskita: Þessi er erfiður. Mikið puð og sviti ásamt endalausum rembingi einkenna þessa skitu. Þú rembist og rembist en ekkert gerist en þú finnur fyrir hvernig litlar sprungur byrja að myndast í endaþarmsopinu eftir því sem hann kemst lengra og lengra út. Sviði og sár fylgja á eftir og er einhvern vegin eins og gatið lokist ekki aftur því meira sé á leiðinni.

Ullandi skítur: Þegar maður þarf svo illa mikið að skíta að kúkurinn er farinn að kíkja út um opið. Mjög óþægilegt og á það til að skilja eftir sig bremsufar. Það eina góða við hann er að hann á það til að hverfa aftur inn í holuna, þó hann sýni sig í flestum tilfellum aftur stuttu seinna.


HAHAHA!