Ég var næstum því böstaður í rúminu eitt skipti. Og það var meira að segja þegar ég missti sveindóminn! He he ekki beint skemmtileg reynsla það.
Foreldrar mínir eiga frekar stórt hús á þremur hæðum og ég var með herbergi á efstu hæðinni. Hæðin er alveg opin, engin hurð eða neitt. Rúmið mitt var í einu horninu og ég er með t*pp*ð inn í henni þegar ég heyri einhvern koma upp. Ég kalla: “Halló?” Litli bróðir minn, þá 10 ára gamall, var á leiðinni upp og spyr hvað ég sé að gera. Hann vissi nefnilega að ég var uppi og fannst eitthvað skrítið að heyra ekkert frá loftinu og sjá ekkert ljós.
Ég vissi náttla ekkert hvað ég átti að gera, bara 15 ára að missa sveindóminn þannig að ég fer í panik, öskra á hann að drulla sér niður en hann þrjóskast eitthvað við og spyr hvað ég sé eiginlega að gera. “Það kemur þér ekki við og drullaðu þér niður!”
Það endaði með því að hann fór aftur niður, frekar leiður yfir því að stóri bróðir öskraði á sig. Ég held hann ekki fattað hvað var í gangi enda bara 10 ára gamall og ekkert að spá í hvað ég væri að gera með kærustunni minni.
Það munaði litlu þarna og ekkert sérstaklega þægilegt að láta koma að sér á þessu tímabili.
Lífið gengur út á að vera númer 1, ekki númer 2.