Mér finnst ég hafa mun meiri rétt á að kalla þessa menn fífl en þú að kalla mig aula. Auk þess kallarðu mig þetta á algerlega röngum forsendum - þeim að mér þyki heimskulegt að leggja í lífeyrissparnað. Hvað svo sem ég kynni að hafa á móti lífeyrissparnaði, sem ég hef þó enga ástæðu til fremur en að hafa eitthvað á móti hverri annarri bankaþjónustu, er það ekki efni þessa korks.

Þessir menn eru ekki bara að kynna fyrir mér þjónustuna. Þegar ég segist vilja hugsa þetta, þá þýðir það að ég vil drífa mig burt og hugsa málið. Þegar ég segist ekki hafa tíma þýðir það að ég hef ekki tíma og þarf að gera eitthvað annað en ég er, ólíkt því sem einhverjir gætu haldið, að reyna að fá manninn til að sannfæra mig frekar.

Ég þekki muninn á lífeyrissjóði og reglubundnum sparnaði. Ég legg líka mánaðarlega í lífeyrissjóð samkvæmt lagaákvæðum um slíkt. Auk þess má vel vera að ég eigi eftir að kjósa að leggja í viðbótarlífeyrissparnað, en ég get haft ýmsar persónulegar ástæður fyrir því að ég vilji ekki spara og manninum kemur það ekki við.

Banki, sjálfstæður lífeyrissjóður eða tryggingafélag, ef KB-banki býður það er það bankaþjónusta, þó það kallist ekki bankaþjónusta hjá tryggingafélögum. Það er þjónusta sem þeir bjóða að taka við lífeyrinum, geyma hann, ávaxta og bera ábyrgð á honum. Um alla þjónustu gilda einhver lög og lögin um þessa tilteknu þjónustu eru að vinnuveitandi minn skuli veita mér mótframlag.

“Bara að gera vinnu sína” er svo úreltur frasi, það er eins og þeir beri ekki lengur ábyrgð á gjörðum sínum, séu þær hluti af verklýsingunni. Þetta er yfirgengileg sölumennska og ekkert annað. Þjónusta er vara og þetta er varan sem reynt er að selja mér, og það án þess að ég spyrjist einu sinni fyrir um hana. Menn geta verið dónar þrátt fyrir að þeir séu í vinnunni.

En minn kæri Anon, viltu nú segja mér, svona okkar á milli, hvar þínir hagsmunir liggja í tryggingabransanum?