Það eru engin föll í Japönsku. Sagnir í Japönsku breytast hins vegar eftir kyni og tíð og þannig löguðu.

Ég veit voðalega lítið um japanskar sagnir yfir höfuð, hinsvegar er það andstætt eðli sagna í öllum þeim tungumálum sem ég *hef* lært (íslenska, danska, enska, franska, grunn rússneska og smá finnska) að fallbeygjast. Eina staðan sem mér dettur í hug að gæti krafist fallbeygingar er lýsingarháttur:

Deyjandi maður
deyjandi mann
deyjandi manni
deyjandi manns

Þarna væri þannig séð lógískt að fallbeygja sögnina að deyja - en samt ekki, því að þá væri hún orðin að lýsingarorði.

Á ég að rökstyðja þetta eitthvað meira? :)