Sælir kæru hugi.is vinir.

Ég hef staðið í stríði vægast sagt undanfarin ár við barnsmóðir mína sem er því miður veik, og hefur fallið í þann farveg fíkniefna.

En sem Maður, karl, og faðir þá þurfti ég að berjat vægast sagt, eins og hershöfðingi fyrir framtíð og velferð barna minna vegna veikinda móðir þeirra. Hún var búin að missa öll tök á lífinu vegna neyslu sinnar á fíkniefnum og álíka, hún hafði ekki látið börnin mæta í skóla eða neitt, né sint þeim á neinn máta.

Bara svo að þið kæru elskur sem heitið Kvennmenn vitið það að, þá er í gangi ömurlegt misrétti í þjóðfélaginu gagnvart öllum, meira að segja KARLMÖNNUM.

Af því að ég var einstaæður karlmaður, ákváðu kvennmennirnir að dæma mig og réttindi barna minna fyrirfram í mínu bæjarfélagi. (Ef þið lesið neðanmálsgreinina, munið þið kannski skilja reiði mína ).

REIÐIN BYRJAÐI Á KORK FYRR Í KVÖLD:

… Það höfðu komið nokkur önnur svör áður….

Sæll kæri hugi.is vinur,
og takk fyrir þín ráð, en veistu eitt, ég hef farið í tjékk hjá sálfræðngi og geðlækni!!!! Ég skammast mín ekkert fyrir það!!!!!
Mér hefur liðið oft ofboðslega illa vegna þess að vera einstæður 3 barna faðir og að geta ekki veitt börnunum mínum sömu réttindi og sem einstæð 3 barna móðir! Það er troðið á mér og réttindum mínum og barnana vegna þess að félagsráðgjafarnir segja við mig að sífellu, það er FULLT af einstæðum mæðrum þarna úti sem spjara sig, af hverju getur þú það ekki líka? Ha!

Jú eflaust væri að hægt hjá mér, ef ég hefði ekki jafn veika barnsmóðir á herðum mínum, sem var næstum dauð vegna fíkniefna. Eflaust væri það hægt ef það væri FÆRRI kvennmenn sem ynnu í hinu félagsmálakerfinu sem er í raun. Jafnrétti MY ASS KVENNFÓLK!!!!

En það sem er svo eins og hnífur í bakið gott fólk er að, ég hef haft BESTU barnalækna og sálfræðinga landsins til að hjálpa börnunum mínum í skólanum. Sálfræðiþjónustan Eirð á Suðurlandsbraut sendi sinn BESTA barnasálfræðing (Ragna Freyja Karlsd.) að minni beðni í skólann til að taka viðtöl við alla kennarana og viðkomandi stjórnendur skólans til að gera þeim grein fyrir alvarleika málsins.

En ekkert gékk…..

Sonur minn sem er með AMO eða Athyglisbrest með ofvirkini braut á sér hnéskélina í mars á seinasta ári í leikfimi í skólanum. Hann þurfti að fara í margar skurðaðgreðir vegna þess, og um leið var ég að reyna að vera einstæður 3 barna faðir, með mjög veika manneskju á bakinu sem þjáðist af illræmium átröskunarsjúkdómi sem heitir Búlimía, ofneysla fíkniefna ofl sem var að finna allar leiðir til að knésetja mig, og finna einhver mistök hjá mér og í mínu uppeldi. Samt hafði hún ekki bílpróf þannig ef það var lögskipuð samkvæmt Sýslumanni (Mömmu-Helgi) þá varð ég að keyra börnunum til hennar. Svo allt í einu ákvað hún að flytja erlendis (Grænlands?) frá börnunum sínum???

Ég hef ekki séð einn karlmann öll þessi 3 ár mín í baráttu minni við því að reyna að bjarga framtíð barna minna gegn ofstæki og kúgun, fárveikar barnsmóðir minnar, sem er háð hinum verstu efnum okkar mannkyns…

Djöfullinn nú eru búin að reita mig tilreiði!