Ég á hálfa milljón á bankabók, sem ég hef safnað með mörgum öðrum leiðum en að ljúga að fjölskyldu minni að ég trúi á guð.

Finnst þér það heimskulegra en að trúa á gvuð?

Þú ert svo spes Kalli minn.

Ég er ekki heldur skírður. Foreldrar mínir vildu einmitt láta mig ráða þessu sjálfur. Og hvet ég foreldra framtíðarinnar til að gera slíkt hið sama.

Annars trúi ég á guð, fann bara ekki fyrir neinni þörf til að fermast. Hver veit nema hvort ég ákveði að skírast einn daginn? Efast reyndar stórlega um það.

Ég fermdist btw, þó ég sé ekki ofsatrúarmaður á guð þá get ég vel trúað að þessu sé öllu stjórnað af æðri máttarvöldum, og verð ég að viðurkenna að ég hef oft framið guðlast, og á mjög líklega eftir að brenna í helvíti. Nema ég fæðist aftur sem járnsmiður, eða kannski Messías framtíðarinnar. Pælið í því hvað það er svekkjandi að vera Messías, þú verður af fara í gegnum einhverjar þrautir og þjáningar og helga líf þitt Guði…

Ég verð að viðurkenna að ég trúi ekkert ofsalega, en ég trúi þó að e-ð sé okkur mikið æðra…og mín besta ágiskun er Guð. Ég trúi þessum sögusögnum um að e-r gaur hafi breytt vatni í vín og gengið á vatni, og er því kristinn. Ég nenni ekki þessu kaþólikkastússi, hljómar miklu verr en mótmælendadótið, þannig að ég er lúterstrúar. En hins vegar fermdist ég aðallega útaf gjöfunum og því að allir aðrir fermdust…


Hey, ég skrifaði ritgerð!

Ég er hvorki skírð né fermd. Sé ekki afhverju ég ætti að staðfesta trú mína á einhverju sem er ekki til.

Mikið er gott að vita að það er til fólk þarna úti sem hefur öll svörin.

Þú gætir ekki sagt mér… svona í leiðinni… hver drap Kennedy? Þúst… svona í alvörunni?

Finnst það bara vera svo mikil afsökun hjá fólki til að fá peninga útúr foreldrum sínum.

En þú mátt reyndar alveg fræða mig um þetta, því kannski er ég bara illa upplýstur um borgaralegar fermingar.