Pah. Eiga samt að fá tækifæri til þess að reyna.

Æh, ég fyrirgef kannski of mikið… ég veit það ekki.

Alhæfing að það sé skipulagt vel af þeim öllum.

Sumir bara missa stjórn á sér og skipulögðu ekki neitt.

Þetta er andlegur sjúkdómur sem því miður fólk vill ekki viðurkenna.

Ég er sammála því að það er eitthvað að ef það er alltaf hleypt sama einstaklingnum aftur í samfélagið þar sem hann eykur tölu fórnarlamba. En ég trúi á það að allir eigi skilið annað tækifæri, líka þeir sem hafa nauðgað.

Nei, það er alveg satt, þeir gera það ekki óvart. Oftast liggur ástæða að baki sem má oftar en ekki rekja til þess að barnaníðingurinn hafi orðið fyrir barðinu á barnaníðingi sjálfur þegar hann var yngri.

Mér finnst þeir eiga rétt á tækifæri.

Lestu það sem skuggi85 skrifaði.

Geðsjúkrahús, sure! En ekki drepa þá.

Þú átt augljóslega bágt sjálfur. Ert þú eitthvað skárri ef að þú lemur einhvern í tætlur?

Já við skulum bara hafa reglur þjóðfélagsins eins og á víkingartímabilinu. Auga fyrir auga og tönn fyrir tönn. Það mun bæta samfélagið okkar svo mikið *hóst*.

Hættu að reyna að slökkva eld með eldi, það virkar ekki.

Skuggi, ég vona að við getum haldið þessu á málefnalegum nótum.

Ég er reyndar þeirrar skoðunar að í lang-fæstum tilfellum eigi að dæma menn í fangelsi fyrir fyrsta brot eða minniháttar brot. Með nútímatækni er hægt að nota frelsistakmarkanir s.s. stofufangelsi, bann við að vera á ákveðnum svæðum á ákveðnum tímum og svo bara fylgjast með ferðum manna. T.d. með GPS tæki eða staðsetningarsendi ólaðan á kálfinn væri fljótlegt að tengja dæmdan mann sem er að taka út refsingu við glæp. Það eitt ætti að halda menn á mottuni en gera þim kleift að stunda vinnu/meðferð/skóla.

Svipað gildir um barnaperra. Ef það er rétt að flestir eru fyrverandi fórnarlömb þá er sjálfsagt að veita þeim aðstoð. En það þarf jafnframt að tryggja öryggi barna.

Það er perri með 4 dóma á samviskunni sem býr um 300 metra frá mínu húsi. Hann hefur víst búið þarna í +5 ár, en ég frétti af honum um daginn. Sem faðir drengja er ég skítræddur um þá. Ég hef jafnframt heyrt að hann stundi meðferð og hafi haldið sig á mottuni. En hvað ef hann fellur? Hvað ef það verður sonur minn sem kemur niðurbrotin heim?

Hvar átti að draga mörkin fyrir hann? Gefum honum sjens eftir 1. brot. En hann er með 4 dóma! Og þó, hann virðist hafa tekið sig á eftir þann fjórða. Hvar er réttur hans farin að yfirstiga rétt 1, 2, 3 og 4 barnsins sem hann nauðgaði? Hvar yfirstígur réttur hans til frelsis rétt sona minna til að leika sér óhultir úti?

Á ég rétt á að vita af honum í hvefinu? Í USA, Frakklandi og Bretlandi fá nágrannar svona upplýsingar.

Þetta er ekki auðveld staða. Sjálfur hef ég mikla trú á geldingu slíkra manna. Það er framkvæmanlegt með lyfjagöf sem hefur ekki varanleg áhrif. Jafnframt skyldumeðferð, eftirlit og að þar til þeir hafi haldið sér á mottuni í amk. 5 ár að allir foreldrar í amk. 500 metra radíus viti stöðu mála.

Ég get fallist á að eigi ekki að taka menn af lífi. En ég man eftir viðtali við lögreglumann sem vann við að leysa svona brot. Hann sagði að þó svo að perrar læknuðust etv. ekki í fangelsi þá nauðga þeir ekki börnum á meðan.