Já marr.
Einu sinni var ég aleinn með fáeinum vinum mínum í lest um miðja nótt á Fjóni þegar inn komu tveir júgóslavískir innflytjendur. Þeir voru klæddir leðujökkum og rifnum gallabuxum.Dökkir baugarnir undir augunum á þeim undirstrikuðu líkindin á því að þeir væru í harðri neyslu.
Sín á milli töluðu þeir ekkert nema júgóslavísku, sem mér þótti furðulegt, í ljósi þess að þeir voru báðir augljóslega íbúar Danmörku, lands sem hefur dönsku að móðurmáli.

Eftir smá tíma af augngotum og muldri hallaði sá sjúskaðri að okkur og spurði á bjagaðri ensku með þykkum Baltneskum hreim hvaðan við værum. Hann hafði tekið eftir að við töluðum útlensku okkar á milli.

Stoltur tilkynnti ég honum að við værum allir stoltir íbúar eyjunar Íslands, á norðanverðu Atlantshafi. Hann starði á okkur smá stund, glotti svo og kveikti sér í sígarettu. Eftir smávegins þögn sagði hann eitthvað á júgóslavnesku við félaga sinn. Mér heyrðist hann vera að tala um ísland. Loks hallaði hann sér að okkur á ný, glottandi eins og mongólíti á sýrutrippi og sagði: “Fööök jú!”.

ÞAð var ekki skafið af því. Mér var misboðið. Stolt mitt var sært.

Það er alveg dagsljóst að útlendingar eru upp til hópa dónalegir dópistar og rasistar. Mér finnst að svona helvítis dópista rasistar eigi bara að halda sig heima hjá sér í Júgúslavíu eða Svartfjallalandi eða Fillipseyjum eða hvað þetta allt heitir. ÞAr geta þeir talað sitt móðurmál eins og þeir vilja; en i Danmörku eiga menn að tala dönsku. ÞEtta er dagsljóst.

Eftir rúmann hálftíma kom svo lestarvörðurinn og spurði um miðanna.Kom þá á daginn að helvítis útlendingarnir höfði “gleymt þeim”. Var þeim vísað út. Þótti mér það gott fordæmi.

Bull og vitleysa