…. “Ég verð með bleika jólasveinahúfu og sautjánda júní fána í hendinni” …. Jón gekk að borðinu og ætlaði að taka hann á taugum og hefði tekist það ef hann hefði ekki runnið í mæjónesklessu á gólfinu og dottið. Hann spratt upp eins og stálfjöður svo engispretta hefði dauðskammast sín …. Hann byrjaði að tala og talaði hratt og kleinumylsna fylgdi með orðunum …. Konan hans segði að hún væri að fara út með hundinn, en hann vissi að það var ekki satt því þau eiga engan hund …. Jón vippaði sér yfir girðinguna og var kominn að húsinu á augabragði, enda ekki nema meter frá girðingunni …. Hann dró upp glerskera og skar gat á rúðuna. Hann opnaði gluggann og smeygði sér inn …. Eitthvað mjúkt og loðið straukst við löppina á honum og hann fölnaði svo að birti til í kjallaranum. Þá sá hann að þetta var bara stór og loðin rotta. Hann klappaði henni og hélt áfram …. Hann gekk hægt upp stigann og opnaði hurðina varlega. “Komdu inn Jón, ég er búin að bíða eftir þér í allt kvöld”, “Við verðum að fara hætta að hittast svona, hann er búinn að komast að þessu með hundinn”<br><br>-<br>Skoðanir Octavo eru hans eigin og gætu því stangast á við skoðanir annarra á Huga. Þér er velkomið að:
<li>Vera sammála honum</li>
<li>Vera ósammála honum</li>
<li>Láta sem þú sjáir hann ekki</li>
<li>Fara í fýlu</li
Skoðanir Octavo eru hans eigin og gætu því stangast á við skoðanir annarra á Huga. Þér er velkomið að: