Dísus kræsturinn!
Jáms… seinast þegar ég var á netinu og var á irc… þá voru nokkrir gaurar á ircinu að segja við mig að ég væri gegt mean við stráka… hleypti þeim ekki inn í skottið hjá mér… :o og einn sagði að ég væri eins og ormur sem lægi ofan á gulli. Hmmm… what? Er píkan mín gull en ég ormur… DÍSUS!!!!

ÞETTA ER ÞAÐ EINA SEM STRÁKAR HUGSA UM: KYNLÍF!!!

Ég fór að velta því fyrir mér hvort að strákar yrðu nokkurn tímann ástfangnir? Verða þeir ekki frekar: ,,Mér líkar svo vel við að ég get haft kynlíf með þessari stelpu rosalega oft og hún er svo heit í rúmminu að ég held ég geti sagt að ég elski hana!”

Hafa strákar virkilega engar tilfinningar? Finna þeir ekki fyrir tilfinningunni ást? Er öll tilfinningin í tippalinginum?

Mamma sagði við mig um daginn að karlmenn gætu ekki orðið ástfangnir. Þeir hugsuðu bara um að fá sér að ríða. :s

Mér leið gegt illa af þessu… af því að ég meina… tilhugsununin um að stelpur geta bara orðið ástfangnar og gaurunum er alveg sama um þær sem persónur og sjá þær bara sem kyntákn!

Þetta ruglar allar kenningar… með ástina…

Er engin ást til? Mér líður illa bara um að hugsa um stríð en að hugsa um það að það gæti vel verið að engin ást sé til… Það fær mann til að vilja deyja.

Ég vil deyja ef gaurar geta ekki orðið ástfangnir.. ef það er ekkert til sem heitir ást til hvers þá að lifa?

Ég er alveg rosalega mikið fyrir rómantík manneskja… og ég þoli ekki gaura sem segja bara: ,,Hey komdu að ríða!” og ætlast til að maður segi okey og allt í fínu lagi og hoppi bara upp í rúm.

Úff… en ef heimurinn er bara fullur af gaurum sem eru þannig? Hvað ef það er engin ást til… ég fer bara að gráta.. af að skrifa þetta.

Ég grét hálfa nótt í burtu þegar ég byrjaði að velta þessu fyrir mér. Ég sá engan tilgang með lífinu.

Úff… maður er búin að bíða og bíða… þangað til maður verður ástfangin (ekki miskilja ég er það ekki) en svo kemur ekkað svona: ,,Kannski er engin ást til.”

Plís ef þið viljið… segið hvað ykkur finnst gaurar…
ER ÁST TIL?

Kveðja
Maríanna