Sjeeett hvað Guffagrín er góð. “Maaaagg-nú-úús”

Ég er svolítið farin að halda að þú hafir týnt “barninu innra með þér”.
Hvað er svona skrýtið að finnast gaman að barnateiknimyndum eins og Tomma og Jenna eða Múmínálfunum þó að maður sé eldri en ellefu ára?
Ég er að nálgast tvítugt og horfi ennþá á þessa þætti, enda horfði ég á þá þegar ég var lítil og þetta hafa alla tíð verið með uppáhalds þáttunum mínum. Ég þekki líka fjölda fólks á mínum aldri og eldra sem finnst ennþá gaman af þessum þáttum.
Virði alveg skoðun þína, en ég vorkenni samt þeim sem geta ekki lengur notið þess að horfa á það sem þeir horfðu á í æsku.