Það er ákveðinn basis yfir hvort hlutir séu illa gerðir eða vel gerðir. T.d. ef glasið sem ég er að drekka úr myndi leka þá væri það illa gert. Hugsanlega finnst einhverjum hálfvita það betra, finnst þægilegt að fá appelsín yfir sig allan eða eitthvað, en það þýðir bara að skynjun hans er gölluð.
Þótt að honum finnist glasið vera gott, þá er það ekki gott. Það er illa gert og lekur, gerir ekki hlutverk sitt.
Auk:
“Vá, hvað þú ert með ranga skynjun á lífinu. Skoðanir eru ekki til í rökræðum um hvort hlutir séu vel gerðir eða illa gerðir.
Skoðanir eru eins og MIN og MAX í Pepsi Max auglýsingunum, sumir slá grasið(finnast hið slæma vera gott(röng skynjun)) en sumir slá í gegn(sjá hið rétta og finnast hið betur gerða vera betra en hið verra vera verra). Þetta er bara svona lína, með tveimur endum. Flestir eru nálægt min, sumir nær max. Sjálfur er ég mjög nálægt max, þarf bara að losa mig við skoðanir sem ég veit að eru rangar. T.d. það að mér finnst betra að skrifa ”fokk“ en ekki ”fuck“, þótt að ég viti að ”fokk“ er asnalegra og á sér ekki jafn mikinn stað í máli.
Sama er með tónlist. Sumir hlusta á indy rock og europopp og ”finnast það bara betra“. Það er ekki betra, sama hvað þeim finnst. Sum tónlist er betri en önnur, þeir sem hlusta á hið síðra þurfa sig bara að venja sig af þessum asnalega vana sem tengist asnalegri þróun á persónuleika og ”smekk“.
Skilurðu?”