Nú, ég las til dæmis greinina, vitnaði í hana og benti þér á setningu sem styður mál mitt.

Þú getur tuðað eins og þú vilt. En staðreyndin er sú að maður sem vildi leggja niður ríkið eins og það leggur sig er varla maður sem hefði stutt sovétríkin.

En ef þú vilt að við náum einhverskonar samkomulagi um að Marx hafði ákveðnar hugmyndir um kommúnisma, en að sovétríkin hafi verið kommúnismi en bara í annarri útgáfu þá get ég svo sem samþykkt það. Þá er að vísu hugtakið orðið svo vítt að það er merkingarlaust. Og það er það kannski.

Ég var aldrei að réttlæta eitt eða neitt. Ég var aldrei að segja að ég hefði rétt eða rangt fyrir mér.

Ég var að fá þig til þess að gagnrýna orðræðu mína án þess að þú tækir eftir því að hún var í eðli sínu sú nákvæmlega sama og þín.

Óafvitandi þá ásakaðiru sjálfan þig um að vera ekki nógu nákvæmur eða rökfastur (sem þú ert alls ekki, gott að þú skulir nú hafa áttað þig á því) á sama tíma og þú ert mjög duglegur við að húðstrýkja aðra við heimildavinnu og nákvæma orðræðu, þó svo að menn hafi komið með mjög góð rök, á sama tíma og þú leyfir þér að vera það ónákvæmur að ekki einu sinni þú sjálfur virðist vera sáttur við rökin þín.

Ég var eiginlega bara að fá þig til þess að skeina þér með eigin andliti. Takk.

Kauptu þér bók um heimspeki, helst rökfræði. Sannleikurinn er ekki eins og þú segir að hann sé bara vegna þess að þú segir það.

Auðvitað var rökvilla í textanum mínum… ég tók hana beint frá þér…

Og nei, ég þarf ekki að vera ósammála þér um neitt. Þá ertu að ganga út frá því að ég myndi mér skoðanir áður en ég sé sönnunargögnin, sem sæmir ekki efahyggjumanni.
Ég einmitt krefst þess að menn sanni mál sitt, áður en ég mynda mér skoðun á því. Þess vegna þarf ég ekki að vera ósammála þér. Þú mátt reikna með því að ég sé sjálfkrafa ósammála þér/hlutlaus þar til ég hef verið sannfærður um annað.