Sæll,

Króni minn, ég veit að þú hefur hátíðlega lýst því yfir hér á Huga að þú sért ekki áhugamaður um að vera málefnalegur en værirðu til í að gera undantekningu þegar þú ert að tala við mig? Að öðrum kosti nenni ég bara ekki að tala við þig.

En ég skal svara þessu. Ég hef persónulega engan rétt til þess að banna þér að stunda box en það hefur löggjafinn hins vegar sem fulltrúi minn og annarra borgara þessa lands og það hefur hann líka gert. Ástæða þess er sú að þessari “íþrótt” fylgir óhjákvæmilega ofbeldi og meiðsli og það sem gerir þessa “íþrótt” sérstaka á við aðrar er að meiðslin og ofbeldið eru ekki eitthvað sem gerir óvart heldur er um að ræða ásetning og órjúfanlegan hluta af leiknum.

Í vor urðu einmitt talsverð skoðanaskipti um þessi mál á síðum Morgunblaðsins í kjölfar frumvarps Gunnars Birgissonar og fleiri um svokallaða ólympíska hnefaleika og fylgdist ég nokkuð vel með þeirri umræðu. Í þeirri umræðu kvaddi hver læknirinn á fætur öðrum sér hljóðs með greinarskrifum og varaði við lögleiðingu ólympískra hnefaleika og nægir þar að nefna Ingvar Kjartansson lækni og Ólaf Hergil Oddsson héraðslækni Norðurlands. Enginn læknir, eða annar starfsmaður í heilbrigðisgeiranum, steig hins vegar á stokk og talaði fyrir lögleiðingar umræddrar “íþróttar”.

Stuðningsmenn svokallaðs ólympísks box hamra gjarnan á því að slíkt box sé nánast hættulaust. Í grein Ólafs Hergils “Villandi skilaboð” frá 18. maí sl. segir um þá innantómu fullyrðingu:

"Í umræðunni um hnefaleika að undanförnu hafa talsmenn hnefaleikanna klifað á því hve hnefaleikar séu örugg íþrótt, jafnvel að atvinnuhnefaleikar séu hættulítil iðkun! Þessi skilaboð til okkar og þá sérstaklega til foreldra eru afar villandi. Höfuðhögg í hnefaleikum eru ekki slys heldur hluti af leiknum. Í því sambandi eru smáskurfur ekki áhyggjuefni heldur það sem verra er, langvinnir áverkar á heilann. Þeir koma ekki fram fyrr en seint og um síðir og eru því væntanlega ekki inni í slysaskráningu [í hnefaleikum]. En reyndar hafa bráðir heilaáverkar í áhugamannaboxi verið rannsakaðir í Hollandi (matser og félagar 2000). Þar voru 38 áhugamannaboxarar látnir gangast undir taugasálfræðipróf fyrir og eftir keppni (höfuðhlífar notaðar) og voru þeir bornir saman við 28 áhugamannaboxara, sem voru prófaðir áður en þeir slógu í poka í æfingasal og eins á eftir. Niðurstaðan var sú, að boxararnir sem kepptu sýndu merki um bráðan heilaáverka, sem kom fram í marktækt lakari frammistöðu í skipulagningu í hugsun, athygli og minni borið saman við hópinn sem æfði í sal. Þessi taugasálfræðilega sköddun líkist þeim breytingum á vitsmunastarfi, sem koma fram í kjölfar heilahristings. Þessi rannsókn staðfestir, að það markmið “boxíþróttarinnar” að meiða andstæðinginn næst þrátt fyrir notkun höfuðhlífa. Síendurtekin höfuðhögg af ásetningi marka “íþróttinni” algera sérstöðu og þess vegna er ekki við hæfi að líkja þessu við skylmingar, sem er allt öðruvísi íþrótt.“

Svo mörg voru þau orð. Eftir birtingu þessarar greinar varð ég ekki var við fleiri skrif frá talsmönnum hnefaleika.

Þú mátt hafa þína skoðun að sjálfsögðu en það er jú bara þín skoðun. Meðan viðkomandi aðilar eru meðlimir í þessu þjóðfélagi verða þeir að sjálfsögðu að fara að þeim lögum sem gilda í landinu eins og aðrir. Mér vitanlega felur það ekki almennt í sér ásetning til að skaða sjálfan sig né aðra að ganga í fötum eða hlusta á tónlist. Meiðsli eru síðan meiðsli hvort sem þau eru lág eður ei. Annars sést á tilvitnuninni hér að ofan að sýnileg meiðsli eru engan veginn allt heldur aðeins brot af heildarmyndinni og eru langtímaáverkar á heilann t.d. vægast sagt mjög alvarlegir.

Varðandi skotveiði þá er tilgangur þeirra ekki að skaða aðra manneskju eins og með hnefaleika. sama er að segja með kappakstur, þar er ekki markmiðið að slasa neinn, eins og með hnefaleika, heldur eru meiðsl tilkomin vegna slysa.

Ef þeir sem vilja stunda hnefaleika undirrita yfirlýsingu þess efnis að þeir afsali sé allri samfélagsþjónustu, þá einkum heilbrigðisþjónustu, sem rekja megi til þessarar ”íþróttaiðkunar" þeirra þá er mér svo sem sama að því leyti þó menn stundi það að lemja hvorn annan í spað en ég borga ekki heilbrigðiskostnað og annan kostnað fyrir menn sem með ásetningi eru að skaða sig og aðra.<br><br>Með kveðju,

Hjörtur J.