Mótmændur búa í hinum Vestræna heimi þar sem umburðarlyndi er löngu fokið útum gluggann. Allt sem er “slæmt” og “vont” og “illt” er hreinlega bannað og því þarf fólk að vera í vafasömum félagskap til að gera það sem það vill gera. Missir af samfélagsþroska sínum, tapar umburðarlyndi, og þar af leiðandi þessa samkennd sem þú talar um. Annaðhvort missir það trúna á lífið og sviptir sig því eða leiðist út í einhvað tómt bull. Verður andfélagslegt. Því miður er þetta alltof algengt. Fólk kennir fíkniefnum um þessa þróun, en ég kenni skorti á umburðarlyndi um hvernig komið er. Það á að reyna að draga úr því slæma með sannfæringu, ekki valdi.

Reyndar hef ég aldrei lesið neitt um þetta mál, finnst það bara rökrétt.

Mér finnst kapítalistinn koma lang best útúr þessu. Maðurinn á tvær kýr, og ræður hvað hann gerir. Þetta er það sem samsvarar sér einna mest með frjálshyggjunni, því miður er verið að misnota kapítalistann í BNA á svipaðan hátt og kommúnsitinn var misnotaður í Sovétríkjum. Ríkinum var á báðum stöðum gefið alltof mikið vald. Og bæði kerfin bjóða upp á það með því að láta Ríkð stjórna og hafa eftirlit með hernum. Frjáls ríki þurfa ekki her því þau þurfa ekki að óttast árás. Öllum er frjálst að koma og fara, frjálst að versla það sem þeim dettur í hug, og neyðist til að bera ábyrgð á því sem það gerir.

Giving money and power to government is like giving whiskey
and car keys to teenage boys. - – P.J. O'Rourke

friður
potent