Múslimar á Íslandi krefjast þess að fá að “halal”-slátra búpeningi

Ég hef áður sagt frá því að ýmis samtök múslima í Danmörku berjast fyrir því að múslimskir siðir, hefðir, lög o.s.frv. verði lögð að jöfnu við danskar hefðir, siði, lög o.s.frv. og helst látin standa skör hærra. Eitt af fjölmörgu sem múslimar í Danmörku vilja að tekið sé almennt upp þar í landi er að öllum búpeningi sé slátrað að hætti múslima, þ.e. með svokallaðri “halal”-slátrun. Þessi slátrunaraðferð felst í því að búpeningnum er slátrað með því að skera dýrin á háls á meðan þau eru enn með fullri meðvitund. Þetta mun vera í samræmi við lög kóransins en samkvæmt þeim mega múslimar ekki borða “dautt kjöt”. Þessi aðferð við að slátra búpeningi þykir þó flestum á Vesturlöndum vægast sagt villimannleg svo ekki sé talað um ómannúðlegt enda er um að ræða slátrunaraðferðir sem Evrópubúar lögðu almennt á hilluna fyrir a.m.k.hundrað árum síðan.

Nú er svo komið að sömu kröfur eru komnar fram hjá múslimum hér á landi, þ.e. að a.m.k. einhverjum hluta þess búpenings sem er slátrað á Íslandi sé slátrað samkvæmt forskrift kóransins. Í Fréttablaðinu í dag er sagt frá því að Sláturfélag Suðurlands á Selfossi hafi nú nýverið leyft einhverjum hópi múslima að slátra búpeningi með “halal”-slátrun. Múslimarnir hafi þó ekki fengið öllu sínu framgengt en þeir hefðu krafist þess að fá að slátra dýrunum með því að skera þau á háls meðan þau væru með fullri meðvitund. Þess í stað hefðu dýrin verið deyfð fyrst áður en þau voru skorin. Er haft eftir Katrínu H. Andrésdóttur, héraðsdýralækni á Selfossi, í fréttinni að hún teldi ekki að krafa múslima á Íslandi um “halal”-slátrun gæti orðið til þess að auka á heimaslátrun enda tryði hún því ekki að nokkur bóndi [á Íslandi] gæti horft upp á það að skepnur með fullri meðvitund væru skornar á háls. Sennilega ekki nei, en það geta múslimarnir þó greinilega…

Annars fyrst minnst er á heimaslátrun má nefna að víða í minni bæjarfélögum í Frakklandi iðka múslimar heimaslátrun í bakgörðum sínum þar sem búpeningi er slátrað með því að skera hann á háls. Þetta hafa svo franskir nágrannar þeirra þurft að horfa upp á enda framkvæmt alla jafna fyrir opnum tjöldum. Ekkert hefur síðan mátt amast við þessari “matvælaframleiðslu” í nafni umburðarlyndis og hafa margir Frakkar neyðst til að flytjast búferlum af þessum sökum. Er nú svo komið að í ýmsum minni bæjarfélögum í Frakklandi býr ekki einn einasti Frakki og eingöngu múslimar. Bæjarkirkjan er þá gjarnan horfin og moska komin í staðinn.

Samkvæmt frétt Fréttablaðsins er talið að um 500 múslimar séu búsettir á Íslandi í dag, þar af sennilega einna stærstur hluti Kosovo-Albanir. Aukning hefur verið mikil í komu múslima til landsins á síðustu árum og eykst sá fjöldi stöðugt eins og meðal útlendinga hér almennt. Það hefur því miður sýnt sig í nágrannalöndum okkar, þá ekki síst á hinum Norðurlöndunum, að kröfur þjóðabrota verða allajafna sífellt meiri eftir því sem vægi þeirra innan þjóðfélaganna eykst. Múslimar hafa verið meira eða minna á Íslandi í a.m.k. áratug, ef ekki meira. Kröfur sem þessar um “halal”-slátrun eru þó fyrst að koma fram núna. Fastlega má því gera ráð fyrir að þetta sé aðeins byrjunin og búast megi við auknum kröfum um ýmis sérréttindi á næstu árum eins og gerst hefur t.a.m. á hinum Norðurlöndunum.

E.s. Hvet svo þá eindregið sem eru mér ekki sammála að láta ljós sitt skína með því að skrifa hér greinar sjálfir en ekki láta sér nægja að skamma mig fyrir að túlka ekki þeirra eigin sjónarmið.<br><br>Með þjóðlegri kveðju,

Hjörtur

“In the beginning of a change, the patriot is a scarce man, brave, hated and scorned. When his cause succeeds, however, the timid join him, for then it costs nothing to be a patriot.” -Mark Twain