Já, í umræðunni hér um ágæti frjálshyggjumannsins vill óplebbinn, og sauðkindarmaðurinn fá að segja eitt (á miðlungsstafsetningu, þessir anarkistar kunna ekki að stafsetja!).

Ég vil meina að kveikjan að hugsunarhætti frjálshyggjumannsins sé einfaldlega græðgi. Sem er jah, svosem ef að horft er í kjölinn ekkert svo slæmt en þrátt fyrir það er alltaf til fólk sem græðir á kostnað annara. “What do all men with power want? -More power!”

Þannig að í staðin að þurfa að hætta á að falla í þennan vítahring með græðgina (ég þarf að stofna fyrirtæki, ég þarf meiri veltu, o.s.fv.) Afhverju ekki bara að útrýma peningum og bara ríkisvæða þetta allt, svo að hver og einn geti ræktað sitt sjálf og sinn anda í staðin að það sé þessi ógeðsbiti fyrir manni sem heitir peningar.

Þá þyrfti sennilega genabreytta (eða eitthvað) einstaklinga til að stjórna svona ríki með svona gífurlega ábyrgð á ÖLLU! En ég meina við stækkum brjóstin okkar, tökum inn Viagra og allt það þannig að ég sé ekki hvernig þetta er öðruvísi.

Ef að samskipti hins almenna borgara væru minni við aurinn dags daglega þá myndi hann missa sitt gildi. Allt væri ókeypis og hinn raunverulegi auður væri í persónunni sjálfri. Því að þú hinn almenni skattborgari (þá þú með “venjuleg” laun), stjórnar svo sannarlega ekki peningum þínum. Það er mjög algengur misskilningur, þeir stjórna þér. Barnahamingjuna er að mínu mati hægt að leita til þess að engar voru áhyggjurnar af peningum. Þær voru af öðrum toga sem gerðu okkur kleift að komast í snertingu við tilfinningar okkar á mun næmari hátt en nokkurntíma aftur á lífsleiðinni. Það þrái ég aftur.

Svo að þetta er hugleiðing óflokksbundna mannsins sem hugsar einungis ekki um peninga ;)

Lifið heil um aldir alda!