ejm.

Þegar ég las það í útskýringabæklingi skatta fyrir síðastliðið tekjuár, að skerðing barnabóta hefðist við tekjumark 677 þús að ég held rétt með farið, þá velti ég því verulega fyrir mér hvaða
einstaklingar með börn á framfæri gætu mögulega flokkast undir þau tekjumörk, þ.e möguleikar hins opinbera til þess að hækka útsvar og tekjuskatt
stórauknar vægast sagt.

kveðja.
gmariaþ

Þið skiljið ekki þessar barnabætur fyrr en þið eignist börn. Það kostar mikið að reka t.d. 5 manna fjölskyldu, þá veitir ekki af smá aukapening, en btw, þá eru barnabæturnar alls ekki miklar.

En eru börnin ekki líka þjóðfélagsþegnar?
Og er þá ekki rétt að þau njóti líka skattaafsláttar s.s. barnabóta eða persónuafsláttar? Þó þau vinni ekki sjálf fyrir launum þurfa foreldrarnir að afla meiri tekna en ella til að framfæra börnunum.
Ef leggja á niður barnabætur, af hverju þá ekki líka vaxtabætur (af hverju, skv. sömu rökum, á ríkið að borga fólki fyrir að kaupa sér húsnæði) og persónuafsláttinn, að maður tali nú ekki um sjómannaafsláttinn.
Það þarf a.m.k. að vera eitthvað kerfi vegna barnanna, nákvæmlega eins og vegna húsnæðis og persónuafslátturinn, ella þarf að lækka tekjuskattinn verulega á móti. Annars ítreka ég þá skoðun mína að:
annað hvort fella niður með alla tekjuskatta (hafa bara neysluskatta) eða hafa persónuafslátt sem fylgir launaþróun fyrir alla þjóðfélagsþegna landsins. Og/eða hugsanlega lægra skattþrep fyrir barnafólk og íbúðakaupendur en það er flóknara.
Einföldum kerfið, fækkum skattsvikum, fækkum jaðarsköttum og fátækragildrum.

Já auðvitað í hvert skipti sem einhver eignast barn þá er það vel undirbúið og áætlað eins og allt annað sem við tökum okkur fyrir hendur. Veistu ég held ekki.

indriði.

Það þora svo fáir stjórnmálamenn að gagnrýna lækna og aðferðafræði þeirra og slá sér flestir bak við það að þeir hafi ekki ´nóg vit á málunum, þótt almenn mannleg skynsemi dugi nú í því efni að mínu viti oftast nær.
Auðvitað þarf hið opinbera að vera þess umkomið að segja STOPP okkur vantar ekki einkastofur lækna á höfuðborgarsvæðinu heldur grunnþjónustu við heilbrigði sem kostar minna og aðrar þjóðir hafa í sinni forgangsröðun skattpeninga.
Í rauninni er það því ekki flókið að rökstyðja slíka ákvarðanatöku.
Hins vegar er það þannig hér á landi að eftirlitsaðilinn með hinu stóra kerfi er sá sami og skal standa skil á gæðum þess, í kerfi sem veltir eins og þú sagðir 85 milljörðum árlega.
Þessi eftirlitsaðili er Landlæknir, og hans embætti.
Ég datt óvart í það hlutverk 1995 að taka að mér forystu í nýstofnuðum samtökum Lífsvog er stofnuð höfðu verið að þeim er töldu sig hafa lent í læknamistökum á Íslandi. Sem sagt ég lenti í því hlutverk að gagnrýna opinberlega í ræðu og riti læknastéttina á Íslandi, en í þeim störfum mínum gerði ég mér lítið fyrir og las í skruddum læknisfræðinnar um hin ýmsu álitamál sem eðlilega komu til þar inn á borð og leyfði mér að hafa skoðun á þeirra vinnu og verkum sem ég setti ekki hvað síst fram á síðum Morgunblaðsins ákveðin tíma ásamt öðrum í samtökunum , en mér til mikillar undrunar tóku lögfræðingar til við það að benda á mig til ráðgjafar um tíma sem þýddi viðbótarsjálfboðavinnu í störfum þessum, þar sem mér fannst allt að því nóg komið en það er önnur saga.

Jafnframt fengu samtök þessi mjög fljótlega yfirsýn yfir heilbrigðisgeirann í heild af hálfu almennings er notaði þjónustuna, sem hefur allt til dagsins í dag látið í ljósi kvartanir um einstaka starfsmenn og þjónustu almennt sem aftur gaf upplýsingar um hvar skattpeningar væru nýttir vel og hvar ekki.
Eftir sérstakan þátt um læknamistök í ríkissjónvarpi landsmanna tóku fleiri stjórnmálamenn við sér og þorðu að reifa þessi mál ( fyrr ekki ) sem aftur leiddi af sér nýtt lagafrumvarp um sjúklingatryggingu þar sem einkastofur lækna urðu að tryggja starfsemi sína utan veggja sjúkrahúsa, sem ekki hafði verið fyrir aldamótin síðustu en fyrir það lenti ábyrgðin á skattgreiðendum ef eitthvað fór úrskeiðis.
Ég lærði mjög margt af samskiptum við
hið háa Alþingi sem hafa verið ágæt, sem og við heilbrigðisyfirvöld, en fyndið fannst mér að taka tilboðum stjórmálaflokka fyrir kosningar um setu á framboðslistum fyrir það að vera í forsvari hagsmunahóps er hafði látið í sér heyra sem ég afþakkaði pent.

Þetta stóra kerfi hefur lotið endurskoðun en betur má ef duga skal og stöðug endurskoðun og aðhald ætti að vera sjálfsögð og eðlileg krafa þeirra er halda þessu kerfi gangandi sem eru greiðendur beinna skatta, sem fara að meginhluta til í kerfi þetta.

Spurningin hvers vegna við greiðum hærra hlutfall nú greiðendur beinna skatta en við gerðum fyrir tæpum tveimur áratugum liggur að hluta til í því að aðalatvinnuvegurinn sjávarútvegur færir ekki lengur arðgreiðslur fjölda útgerðaraðila í formi skatta í þetta kerfi, heldur hefur stórfyrirtækjum verið færð í hendur umsýsla og eignarhlutdeild til eigin hagsmuna, þar sem viðkomandi aðilar starfa á markaðsgrundvelli sem miðast ekki við að greiða mikla skatta til samfélagsins og uppsafnað tap er hægt að nýta sem gróða á slíkum markaðsgrundvelli og sleppa við skattgreiðslur, sem lagður var með tilkomu kvótakerfisins í sjávarútvegi á Íslandi árið 1980 og framsalsákvæðum laga síðar.

Þar liggur “ hundurinn grafinn ” hvort sem mönnum líkar betur eða ver og er ástæða þess óréttlætis sem felst í því að hið opinbera hefur haft milljarða aukningu af greiðendum beinna skatta í
samfélaginu frá þeim tíma er kerfi þetta var tekið upp.

kveðja.
gmaria.

Indridi:

Það skiptir öllu máli. Þegar verktakinn er að semja um greiðslur til sín, þá á hann, eins og allir rekstraraðilar gera, að gera ráð fyrir sínum kostnaði, bæði vegna launa og annars kostnaðar í þeirri tölu sem hann rukkar verkkaupa vegna vinnuna án VSK. Síðan leggur hann skattinn á sem svo í raun verkkaupinn borgar. Ef vertakinn gerir þetta ekki, þá er hann að gera bókhaldsleg mistök.

Aðili sem ætlar sér 2000 kr á tímann, þarf að bæta við þá upphæð tryggingargjaldi, framlagi rekstaraaðila í lífeyrissjóð, orlofi og svo áætlaðar tölur um veikindi og aðra frídaga. Einhver staðar sá ég að þessi tala sé um 30-40% ofan á laun, sem gerir þá 2600-2800 kr. Ofan á þetta þurfa þeir svo að leggja virðisaukann, sem gerir endanlega tölu 3200-3500 kr. Þetta er eitthvað sem verktakar verða að gera ráð fyrir í tilboðum til verkkaupa.

Kv,
Jazzhop