Mismunun á skattlagningu með tilliti til þeirra greiðslu sem hver innir af hendi í formi lögboðinna skatta á vöru og þjónustu og magni þeirrar þjónustu sem veitt er lögum samkvæmt fyrir þá skattpeninga undir formerkjum ýmissa markmiða, er stjórnvöld setja hverju sinni, þarfnast skoðunar við að mínu mati.

Í þessu sambandi vil ég nefna þrennt sem telst til leyfilegrar
söluvöru an lýtur all mikilli mismunun í ljósi skattlagningar.

Sykur, áfengi og tóbak.

Þótt vitneskja þess efnis að sykur valdi t.d. offitu sem og samkvæmt nýlegum rannsóknarniðurstöðum á áunnri sykursýki sem er alvarlegt heilbrigðisvandamál, er skattlagning á sykur t.d.
í þessu sambandi ENGIN í ljósi þessa og sælgæti og gosdrykkir því tiltölulega ódýrt til handa sykurfíklum.

Áfengi er heldur ekki skattlagt sérstaklega í ljósi allra þeirra afleiðinga sem ofnotkun þess kann að valda á þjóðhagslegan mælikvarða.

Tóbak hefur aftur á móti verið tekið fyrir í skattlagningu þar sem þeir er þess neyta greiða í raun fyrir bæði sykur og alkóhólfíkla, en tóbaksnotendur þurfa ef til vill að greiða sérstök gjöld til viðbótar þegar þeir hinir sömu kunna á þjónustu að halda við
t.d. varðandi það að detta í hálku og beinbrotna við það að flýta sér í vinnuna til þess að geta greitt skatta.

Nú hafa Neytendasamtökin lýst þeirri skoðun sinni að framboð á
alkóhóli skuli sjálfsögð þjónusta við neytendur.

Í ljósi þess má spyrja hvers vegna í ósköpunum þau hin sömu samtök skuli ekki láta sig varða að nokkru leyti hagsmuni þeirra sem nota og neyta hinnar leyfilegu söluvöru tóbaks se ekki er lengur hægt að velja úr á milli tegunda sökum þess að framboð er falið sjónum manna í verslunum en skattlögð er mörg hundruð prósent umfram aðrar óhollar neysluvörur sem sannað er að valda heilsutjóni að öllum líkindum samtals til helminga samtals að minnsta kosti miðað við tóbakið.

Er hér á ferð heilbrigð skynsemi, eða hvað ?

kveðja.
gmaria.