En einstaklega djúpar hugsanir.

Lýðræði er þversögn: fólk kýs hluti sem það skilur ekki til þess að ná þversagnakenndum markmiðum, líkt frelsinu til þess að svipta aðra frelsinu. Það virkar aðeins sem sefjun á fjöldann sem trúir því að hann sé “frjáls” og hunsar því öll vélabrögðin sem fara fram bakvið tjöldin í þágu kaupsýslu.

Málið er að ef þú ætlar að láta einræði virka verður einræðisherrann að vera hæfur. Sem sagt: Gáfaður, heillandi, ekki geðveikur og óspilltur.
Lýðræði virkar sjaldan, fólk er almennt heimskt og veit ekki hvað það vill, hvað þá hvað er best fyrir það sjálft (sjá: Bandaríkin).
Eins og Winston Churchill sagði: “The biggest argument against democracy is a five minute discussion with the average voter.”

Einræði getur alveg virkað. Tökum Þýskaland í WWII sem dæmi. Hitler reddaði þjóðinni svo gjörsamlega. Hann sameinaði þjóðina, reddaði efnahagnum, og stækkaði ríkið, fólk sem var sárafátækt átti þá efni fyrir mat og fleira.
Fyrir utan smá stórmennskubrjálæði og nokkrar útrýmingarbúðir var Hitler algjör snillingur og tbh mjög vanmetinn sem stjórnmálamaður.
Ég veit ég á eftir að fá skítkast út á þetta svar, enn þið getið alveg sleppt því, mér er skítsama

Hitler snillingur…HAHAHAHA..þetta var snargeðveikur einstaklingur sem tók ekki nema 11 ár í það að gera þetta merka ríki Þýzkaland að ösku.
Ef hann hefur haft einhverja snilligáfu, þá hefur það kannski verið á sviði ræðumennsku..að öðru leiti, þá var Hitler ekkert annað en djöfull í mannsmynd í mínum huga:(

Þetta sem þú kallar að spilla kalla ég náttúruval. Eins og þetta er núna er hægt að vinna sig upp “matarkeðju” samfélagsins með því að vera klókur og komast upp með hluti sem aðrir geta ekki.

Ég myndi með glöðu geði fá mér þræla til dæmis, ef ég kæmist upp með það, líkt og flestir, til að gera mér lífið léttara.

Ég held það fari voða illa með fólk að vera einræðisherrar og ég held þeir verði allir hálf geðveikir á endanum.

En ef viðkomandi er einræðisherra getur hann alltaf lagt niður vald fólksins til að kjósa nýjann. Hvers konar einræðisherra væri það ef það væri alltaf hægt að steypa honum og kjósa nýjann eins og ekkert sé?

Og hvað ef þessi lýðræðislegi einræðisherra hatar t.d…..hmmm gyðinga og ákveður að útrýma þeim öllum? Hver ætlar að stoppa hann? Á þá bara að taka hann úr umferð og kjósa nýjann? En hvað ef hann er búinn að breyta stjórnarskránni þannig að svo sé ekki hægt?

Það væri hugmynd að láta einræðis herran hafa völd yfir öllu nema hernum sem sagt láta fólkið kjósa herforingja og herforinginn yrði að fara eftir óskum fólksins semsagt reka einræðisherrann frá völdum ef hann væri óhæfur eða spiltu

En þá myndi hann samt geta tekið ákvörðun um mitt líf, og það fýla ég ekki. Ég vil vald til fólksins, eins mikið og hægt er.

Það þýðir ekki sterkara þing eða þingmenn, sem þú heldur greinilega að lýðræði snúist um, heldur minna ríkisvald. Svo takmarkað ríkisvald að það er varla hægt að spilla því. Ríki sem er það lítið og valdalaust að það sér enginn hag sinn í því að spilla því vegna þess að það hefur hvort sem er engin völd.

Þú þyrftir að kynna þér hugtökin sem þú ert að nota aðeins betur. Það sem þú kallar “lýðræðislegt einveldi” heitir í raun Lýðveldi, sem felur það og aðeins það í sér að þjóðhöfðinginn er lýðræðislega kosinn af þjóðinni. Það sem þú kallar lýðveldi geri ég hinsvegar ráð fyrir að eigi að vera þingbundið lýðveldi (reyndar ekki 100% viss um fræðilega heitið á því).

Eitt vandamál sem þú minntist ekki á við einræði er það að þó að einræðisherrann sé góður og sanngjarn og allt það þá er hann mannlegur og það eiga það allir til að vera hlutdrægir og taka slæmar ákvarðanir á röngum forsendum, oft ómeðvitað.

Hvernig yrði það til dæmis ef Íslandi væri stjórnað af einum manni sem væri kannski á sextugsaldri, hann væri mjög sanngjarn maður og góður leiðtogi og allt það. Hvernig ætli málið sem nú er svo mikið talað um með miðbæinn og lætin og vesenið um helgar myndi enda? Heldurðu að einræðisherrann væri fær um að taka hlutlausa ákvörðun?

Ég er heldur ekki viss um að það sé svona auðvelt að spilla þinginu. Það eru margar leiðir til þess að koma upp um spillingu og auðvitað er hægt að “benda á einhvern sérstakan” eins og þú orðar það. Það hafa komið upp hneyksli í íslenskum stjórnmálum og þingmenn sagt af sér í kjölfarið, og það var sko nóg um bendingar. Við getum tekið Árna Johnsen sem dæmi.

Svo er annað í þessu að ég get rétt ímyndað mér að það sé ansi erfitt að fylgjast með öllum sviðum stjórnmála í einu og vita nóg um öll mál til að geta tekið sanngjarna ákvörðun um þau. Og ef einræðisherrann væri farinn að skipa fullt af ráðgjöfum þá væri hann farinn að skipta valdi sínu því þeir hefðu ákveðinn hluta valds hans þar sem hann færi bara eftir þeim, það mætti síðan spilla þeim og þar fram eftir götum.

Mér finnst einræði í rauninni mun sniðugara heldur en lýðræði sem stjórnarfar svona ef maður tekur saman plúsana og mínusana.

En það versta við einræðið er mannlegi þátturinn, allavega það sem ég hef lesið mér til (er ekki að segja að ég sé alvitur eða einhvað sérstaklega vel lesinn) lítur út fyrir að einn maður sé bara ekkert að höndla svona mikil völd og sama hvað menn eru heilir þá verða þeir alltaf einhvað aðeins klikk við að fá völd yfir heilu landi í hendurnar. Þetta segjir sig nú kannski bara sjálft..

En aftur á móti stærsti gallinn við lýðræði sýnist mér vera sá hversu létt er að komast til áhrifa og hversu “vitlaust” fólk almennt er einsog sést kannski best í Bandaríkjunum þar sem peningamenn (margir vilja meina gyðingar) virðast hafa mjög mikil áhrif og er þar hægt að nefna t.d. sirkusinn í kringum það þegar þeir sóttu olíuna í írak og síðan sýnist mér að sirkusinn sé að fara í gang aftur nema nú er það Íran, það virðist nægja að segja fólkinu að þetta séu vondu kallarnir og allir segja bara já og amen.

En ég ætlaði ekki að missa mig svona..